Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Aνθρωπος εμπιστοσυνης.......



Δυο ζευγάρια έπαιζαν πόκερ ένα απόγευμα. Κάποια στιγμή του Νίκου του έπεσαν κατά λάθος κάποια φύλλα στο πάτωμα και έσκυψε να τα μαζέψει.

Κάτω από το τραπέζι όμως, με έκπληξη, είδε ανοιχτά τα πόδια της Ρένας, της γυναίκας του Γιώργου που δεν φορούσε εσώρουχο.

Απόλαυσε το θέαμα και ταραγμένος σήκωσε το κεφάλι. Κάποια στιγμή πήγε στην κουζίνα να πάρει αναψυκτικά. Η Ρένα τον ακολούθησε και τον ρώτησε:

- Είδες τίποτε που σου άρεσε όταν έσκυψες; Έκπληκτος από το θράσος της ο Νίκος, της απάντησε ότι όντως είδε κάτι που του άρεσε πολύ. Η Ρένα τότε απάντησε:

- Ωραία... αν θέλεις να το απολαύσεις θα σου στοιχίσει 1000 ευρώ. Χρειάστηκε ένα λεπτό ο Νίκος να συνέλθει, να το υπολογίσει και απάντησε ότι ενδιαφέρεται.

Του είπε ότι ο Γιώργος, ο άντρας της, τις Παρασκευές δουλεύει απογεύματα και μπορούσε να πάει κατά τις 2 στο σπίτι της. Παρασκευή λοιπόν, 2 η ώρα, έμπαινε στο σπίτι της και αφού πέρασαν ένα απόγευμα γεμάτο έρωτα και πάθος, της έδωσε τα 1000 ευρώ και έφυγε.

Κατά τις 6 γύρισε ο Γιώργος σπίτι και μπαίνοντας ρωτάει τη γυναίκα του:

- Πέρασε από εδώ ο Νίκος το μεσημέρι; Πανικόβλητη η Ρένα και ενώ η καρδιά της πήγαινε να σπάσει απάντησε: - Γιατί ρωτάς; Ναι, πέρασε για λίγα λεπτά το μεσημέρι.

- Και σου έδωσε 1000 ευρώ; ρωτάει ο Γιώργος. Η Ρένα τρομοκρατημένη πλέον τελείως, σκέφτεται ότι από κάπου κάτι έμαθε αλλά βρίσκοντας την ψυχραιμία της απαντά:

- Ναι αγάπη μου, όντως έφερε 1000 ευρώ. Οπότε ο Γιώργος ανακουφισμένος λέει:

- Το ήξερα ότι είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης.

Ήρθε το πρωί από το γραφείο να μου ζητήσει 1000 ευρώ δανεικά και μου είπε ότι θα περνούσε από το σπίτι το απόγευμα να σου τα αφήσει.

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Στατιστικά γύρω από το σεξ και τη δουλειά




Tο 10% των γυναικών έχει κάνει σεξ με κάποιον άγνωστο.
Tο 20% των ανδρών έχει κάνει σεξ σε περίεργο μέρος.
Στο 36% των γυναικών αρέσει να κυκλοφορούν γυμνές.
Στο 45% των γυναικών τους αρέσουν οι μελαχρινοί με γαλάζια μάτια.
Το 70% των γυναικών προτιμά το σεξ το πρωί.
Το 90% των γυναικών θα ήθελε να κάνει σεξ στο δάσος.
Το 99% των γυναικών δεν έχει κάνει ποτέ σεξ στο γραφείο.
Συμπέρασμα:
Στατιστικά, έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να κάνεις σεξ ένα πρωί με μία άγνωστη γυναίκα στο δάσος, από το να κάνεις σεξ στο γραφείο αργά το βράδυ.
Ηθικό δίδαγμα:
Μην κάθεστε μέχρι αργά στο γραφείο, δεν πρόκειται να σας συμβεί ποτέ κάτι καλό!

Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

Τα παιδια σε αλλα χρονια.....




Aφιερωμένο σε όσους/ες γεννήθηκαν πριν το 1980


H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψω ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους..

Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, οδηγούσαμε μοτορες και αυτοκίνητα χωρίς άδεια οδηγού.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από σίδερο και είχαν κοφτερές γωνιές.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνούσαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρενα.

Παίζαμε «το πριτζολα» και κανείς μας δεν έπαθε τιποτα.

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα στα χωράφια, και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους πασαλους του δρόμου.


Εμάς κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.

Σπάζαμε τα κόκκαλα μας και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»

Ανοίγανε τα κεφάλια μας όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγη φλεβίνη και οξυζενέ.

Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

Είχαμε καυγάδες και τσαντιζόμασταν ο ένας με τον άλλον και μάθαμε να το ξεπερνούμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.

Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλούσαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι και πετρέλαιο.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99,τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.


Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε μπάλα, γερμανικό, πόλεμο, κρυφτό ...... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.


Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.

Κάναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.

Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση κατευθείαν.

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλια με το λάστιχο και το αεροβόλο σε χωράφια, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή με τα πόδια μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φαντάσου! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, μόνοι μας εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!

Πώς τα καταφέραμε;

Στα παιχνίδια μας στο σχολείο συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.

Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.

Τι φρίκη!

Εμείς κάναμε διακοπές τρεις μήνες το καλοκαίρι και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα σκι,τένις ή γκολφ.

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια μισίνα. Κυνηγούσαμε τα κορίτσια τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας M ******ες!

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς/ες»...

συγχαρητήρια!

Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...