Μέραααααααααααααααααα ενα καφέ.

Ο καφές γενικά, αλλά πιο συγκεκριμένα, ο τούρκικος καφές είναι μια συνήθεια έντονα συνυφασμένη με την ιδιοσυγκρασία του νεοέλληνα.
Ο Σουηδός π.χ. δεν έχει στην κουλτούρα του τον καφέ, δεν γνωρίζει το τελετουργικό του καφέ, δεν θα πάει για καφέ, δεν θα κουβεντιάσει με καφέ, δεν θα καπνίσει στον καφέ, δεν θα διαβάσει τα ιερογλυφικά του καφέ, δεν θα ερωτευτεί με την μυρωδιά του καφέ, δεν θα χαρεί ούτε θα λυπηθεί παρέα με ένα καφέ.
Ένα πρόσφατο ταξίδι μου στην Σκανδιναβία και μια προσπάθεια, που γρήγορα έγινε αγωνία, να βρώ ένα ωραίο μέρος για καφέ που επίσης να μπορώ να καπνίσω, με έκανε να σκεφτώ πόσο τυχεροί είμαστε εμείς εδώ στο ωραιότερο οικοπεδάκι του πλανήτη, όπως λέει ο Σαββόπουλος, που εκτός των άλλων, μπορούμε να πιούμε τον καφέ μας, για οποιονδήποτε λόγο, όπως μόνο εμείς ξέρουμε.
Ως έλληνες ,λοιπόν, που ξέρουμε από καλό καφέ, και έχουμε ένα έμφυτο σεβασμό στην παράδοση (λέμε τώρα), ενσωματώσαμε τον καφέ στην καθημερινότητά μας και θεσμοθετήσαμε τις παρακάτω κατηγορίες :
Φιλικός καφές Δε χρειάζεται καμία αφορμή γι αυτό το είδος. Προσφέρεται όλο το 24τράωρο. Ψήνεται χωρίς να ρωτήσεις, πόση ζάχαρη. Εχει τον χαρακτήρα του γλυκήβραστου με τρεις κουταλιές καφέ και έξι ζάχαρη, σηκώνεις και το μπρίκι για να κάνει ο καφές κάμποσες φουσκάλες. Φουσκώνει με γέλια και σχόλια. Αν η συνάντηση έχει ζουμερά γεγονότα που λέγονται κατά το ψήσιμο, συνήθως χύνεται και μυρίζει ο τόπος καβουρντισμένη λεπτομέρεια.
Στις γυναικείες συναντήσεις ενίοτε γυρίζεται και διαβάζεται από όσες διαθέτουν το κληρονομικό χάρισμα.
Ερωτικός καφές Με ολίγη, ή ο καφές «ναι-και όχι»: τρείς κουταλιές καφέ και μισή κουταλιά ζάχαρη. Σε τούτη την εκδοχή του καφέ κρύβεται όλο το νόημα του φλέρτ και του ερωτικού παιχνιδιού.
Μερικοί βέβαια τον ψήνουν σερμπέτι και σε λιγώνει. Αλλά γούστα είναι αυτά..
Συνήθως κανονίζεται από άτομα του έτερου φύλου που «τα ψήνουν».
Η πρόσκληση είναι πάντα για το σπίτι του ενός ή του άλλου, ώρες που δεν συνηθίζεται καφές.
Ο καφές της αφορμής, ο καφές που μυρίζει after shave και αφρόλουτρο από την είσοδο της πολυκατοικίας.
Η ερώτηση «πάμε για καφέ?» ήταν το προσφιλέστερο καμάκι στην δεκαετία του '80.
Από εκεί μάλλον προέρχεται και η έκφραση «τον ήπιαν τον καφέ» και η άλλη με το άσχημο περιεχόμενο «τον πίνει τον καφέ».
Επαγγελματικός καφές Εδώ χρειάζεται ένας καφές ισορροπημένος χωρίς γευστικά τερτίπια. Ενας καφές άμεσος και ουσιώδης.
Ενας ζυγιασμένος καφές, σαν τον μέτριο βαρύ, ας πούμε, με τρεις κουταλιές καφέ και τρεις κουταλιές ζάχαρη.
Καφές παρηγοριάς η παράδοση θέλει αυτόν τον καφέ να είναι σκέτος και βαρύς, με 3 κουταλιές καφέ και καθόλου ζάχαρη.
Προσφέρεται σε κηδείες (φτού-φτού) ή σε καταστάσεις κηδειακής ατμόσφαιρας.
Κέρατο, Απόλυση, Απόρριψη, οικονομική κρίση, ομάδα που έχασε, Αυτοκίνητο που τρακαρίστηκε πριν την αποπληρωμή του, Βαφή μαλλιών που δεν πέτυχε κλπ.
Ο καφές της παρηγοριάς, με οποιαδήποτε αναλογία ζάχαρης και καφέ, είναι πάντα πικρός,φαρμάκι.
Η πρώτη ρουφηξιά συνοδεύεται με βαθύ και κοφτό αναστεναγμό (αααααααχ!). Αμέσως μετά, ένα τσιγάρο ανάβει.
Καφές με Θειάφι αντί ζάχαρης, ανάλογες ποσότητες θειαφιού.
Είναι η πρώτη φυσιολογική αντίδραση, μετά από ένα καφέ παρηγοριάς.
Μην δοκιμάσετε αυτήν την συνταγή, όσο κι αν πιστεύετε πως αξίζει σε κάποιους. Δαμάστε την μύχια σατανική σκέψη σας. Να θυμάστε.
Η τελευταία που τον έψησε ανταλλάζει συνταγές, με την κυρα Βέφα των τηγανόψωμων.
Πρωινός καφές Ο τηλεοπτικός καφές. Τον έχουμε δοκιμάσει σχεδόν όλοι. Είναι ο καφές νερομπουρμπούλι. Εντελώς νεροζούμι, άνοστος , άπαχος, αραιός.




*Τα στοιχεία για τις ποικιλίες και αναλογίες του τούρκικου καφέ τα πηρα από το βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου, «Ο τούρκικος καφές εν ελλάδι»