Όλοι γνωρίζουμε ότι οι “δωροδοκίες” είναι ένα φαινόμενο πολύ συχνό στην ελληνική κοινωνία. Για να κάνει κανείς μια δουλεία, από την πιο απλή, όπως να βάλει ρεύμα στο σπίτι του, μέχρι και άλλες μορφές διαφθοράς, όπως να αναλάβει κάποια εταιρία ένα έργο από κάποιον δημόσιο διαγωνισμό.
Το φαινόμενο, προφανώς, και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε πολλές χώρες, και έχει διαφορετικά ονόματα (στην χώρα μας και “Φακελλάκι”, στην Ινδία, Πακιστάν και γενικότερα Μέση Ανατολή “baksheesh”-μπαξέσι;, στην Ιταλία “bustarella”=μικρός φάκελος, στην Γερμανία schimengeld κτλ…).
Tο θέμα είναι ότι η χώρα μας είναι αρκετά διεφθραρμένη, στα ίδια επίπεδα περίπου με την Ιταλία (transparency.org), ενώ λιγότερο διαφθερμενες είναι χώρες όπως Νορβηγια, Δανία και Ολλανδία.
Το φαινόμενο, προφανώς, και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε πολλές χώρες, και έχει διαφορετικά ονόματα (στην χώρα μας και “Φακελλάκι”, στην Ινδία, Πακιστάν και γενικότερα Μέση Ανατολή “baksheesh”-μπαξέσι;, στην Ιταλία “bustarella”=μικρός φάκελος, στην Γερμανία schimengeld κτλ…).
Tο θέμα είναι ότι η χώρα μας είναι αρκετά διεφθραρμένη, στα ίδια επίπεδα περίπου με την Ιταλία (transparency.org), ενώ λιγότερο διαφθερμενες είναι χώρες όπως Νορβηγια, Δανία και Ολλανδία.
Το συμπέρασμα της συζήτησης μας, ήταν ότι μπορεί να χρειαστεί να “λαδώσουμε” όταν κάνουμε business σε κάποια τρίτη χώρα, ειδικότερα αν είναι έτσι ουσιαστικά το “σύστημα”. Μάλιστα, σε κάποιο σημείο μέσα στη συζήτηση ένας Νορβηγος ανέφερε ως παράδειγμα το σκάνδαλο με την Siemens και κάποια “χώρα της Μέσης Ανατολής”… Δεν μίλησα όμως για να μην πω ότι -ίσως- αυτή η χώρα δεν ήταν της Μέσης Ανατολής, αλλά η Ελλαδα μας…
Κάπου είχα διαβάσει ενα βιβλίο , που αναφέρει γιατί η διαφθορά δεν έχει συνέπειες μόνο για τις εταιρίες που χάνουν για παράδειγμα έναν διαγωνισμό, αλλά και για το γενικότερο κοινωνικό σύνολο:
“Πρώτον, η εταιρία που έχει το καλύτερο προϊόν ή υπηρεσία, ή την καλύτερη ποιότητα για μια καθορισμένη τιμή, μπορεί να μην κερδίσει τον διαγωνισμό. Το έργο μπορεί να το πάρει η εταιρία που έχει τα μεγαλύτερα “άκρες” με τους δημόσιους φορείς που είναι υπεύθυνοι για να αποφασίσουν ποια εταιρία θα αναλάβει το έργο. Σε αυτήν την περίπτωση, οι καταναλωτές είναι οι πραγματικοί χαμένοι, αφού τα χρήματα τους δεν χρησιμοποιούνται για να αποκτηθεί το καλύτερο προϊόν/ υπηρεσία.”
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι σε μια διεφθαρμένη χώρα (όπως την δική μας, αιτιολογήσα πιο πάνω - transparency.org) οι κρατικοί πόροι (=χρήματα από φόρους, άρα δικά μας χρήματα), χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο, με αποτέλεσμα να παίρνουμε δημόσια αγαθά χαμηλότερης ποιότητας από αυτά που στην πραγματικότητα αξίζουμε.
Κάπου είχα διαβάσει ενα βιβλίο , που αναφέρει γιατί η διαφθορά δεν έχει συνέπειες μόνο για τις εταιρίες που χάνουν για παράδειγμα έναν διαγωνισμό, αλλά και για το γενικότερο κοινωνικό σύνολο:
“Πρώτον, η εταιρία που έχει το καλύτερο προϊόν ή υπηρεσία, ή την καλύτερη ποιότητα για μια καθορισμένη τιμή, μπορεί να μην κερδίσει τον διαγωνισμό. Το έργο μπορεί να το πάρει η εταιρία που έχει τα μεγαλύτερα “άκρες” με τους δημόσιους φορείς που είναι υπεύθυνοι για να αποφασίσουν ποια εταιρία θα αναλάβει το έργο. Σε αυτήν την περίπτωση, οι καταναλωτές είναι οι πραγματικοί χαμένοι, αφού τα χρήματα τους δεν χρησιμοποιούνται για να αποκτηθεί το καλύτερο προϊόν/ υπηρεσία.”
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι σε μια διεφθαρμένη χώρα (όπως την δική μας, αιτιολογήσα πιο πάνω - transparency.org) οι κρατικοί πόροι (=χρήματα από φόρους, άρα δικά μας χρήματα), χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο, με αποτέλεσμα να παίρνουμε δημόσια αγαθά χαμηλότερης ποιότητας από αυτά που στην πραγματικότητα αξίζουμε.
Συμπερασματικά, ίσως πρέπει να σκεφτόμαστε και τις ευρύτερες κοινωνικές ευθύνες που έχουν αυτές οι πρακτικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου