Δυσλεξια ενα καθημερινο προβλημα

Στο 25% των μαθητών υπολογίζονται τα παιδιά με δυσλεξία στην Ελλάδα. Πολλά από αυτά αντιμετωπίζουν την επικριτική συμπεριφορά, τόσο των δασκάλων, όσο και των γονιών τους, οι οποίοι δεν μπορούν να αντιληφθούν το πρόβλημα.

Αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να μην θέλουν να πηγαίνουν στο σχολείο.

Τα παραπάνω ανακοίνωσε η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Παιδιών με Δυσλεξία και Μαθησιακές Δυσκολίες Θεσσαλονίκης και Βορείου Ελλάδος, Γεωργία Μπάρου, εν όψει του 3ου Πανελλήνιου Συνέδριου, με θέμα «Μαθησιακές δυσκολίες: η σχολική και κοινωνική πραγματικότητα», εγινε στις 7 και 8 Νοεμβρίου, στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με επιστημονικά στοιχεία, περίπου 50 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Αν δεν υπάρξει σωστή αντιμετώπιση, οι συνέπειες μπορεί να οδηγήσουν και σε παραβατικότητα. Στη Βρετανία, διαπιστώθηκε ότι το 52% των παραβατών αντιμετωπίζουν αλφαβητικές δυσκολίες. http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=3972

Oι δυσλεκτικοί πχ έχουν αδυναμία διατύπωσης της σκέψης τους στον γραπτό λόγο ενώ στα ίδια θέματα προφορικά σχίζουν γεγονός που αποδικνύεται από το ότι από τη στιγμή που διαπιστωθεί δυσλεξία άτομα που πάτωσαν σε γενικές εξετάσεις περνούν με φωτεινά χρώματα δίνοντας τα μαθήματα προφορικά, (ίδιας δυσκολίας και ίδιων απαιτήσεων)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%85%CF%83%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CE%B1

Και ρωταω εγω.
Από ότι θυμάμαι, παλιά μαθαίναμε πρώτα τα γράμματα ένα-ένα, μετά τις συλλαβές και στο τέλος φτιάχναμε τις λέξεις αφού είχαμε μάθει τα βασικά.
Τώρα παρατηρώ ακριβώς το αντίθετο: πρώτα λέξεις, μετά συλλαβές και τέλος γράμματα...
Μήπως γιατί κάτι πρέπει να κάνουν και όλοι αυτοί οι λογοθεραπευτές που σπουδασαν?