Κάπου πίσω απ'το τίποτα και την ματωμένη καρδιά θα βρούμε ένα μικρό ανθρωπάκι κουλουριασμένο σε μια γωνιά να κοιτάει τρομαγμένο.Αυτός είναι ο μικρός μαλάκας που έχουμε μέσα μας.Αυτός είμαστε εμείς σε μια προσπάθεια να βρούμε τρόπο να κρυφτούμε απ'τα προβλήματα.Το ανθρωπάκι έχει ένα παρανοικό χαμόγελο και τα μάτια του κλαίνε συνέχεια.
Βγάζει όλο του το είναι μέσα μας.Δεν μας αφήνει να αναισθητικοποιηθούμε και μας μαχαιρώνει με ένα μικρό σπαθάκι που έχει κρεμάσει στο λαιμό του.
Δεν μας μαχαιρώνει με κακία αλλά με άνεση γιατί ξέρει ότι πρέπει να μας ξυπνήσει.
Ολα εξαρτώνται από αυτόν τον μικρό μαλακάκο.
1 σχόλιο:
Δωστότατος πέρα για πέρα. Μικρό αλλά περιεκτικότατο το κείμενο σου. Πολύ καλό.
Δημοσίευση σχολίου