Xάν'ς Μήτσουμ του νερου ειν'ουραιο

Από φίλους που έζησαν χρόνια στο εξωτερικό μαθαίνω ότι ακόμα και σε χώρες συγγενικές όσον αφορά στο μεσογειακό ταμπεραμέντο, τα αισθήματα και οι καθημερινές συμπεριφορές των γηγενών απέναντι στους συμπατριώτες τους κινούνται σε φυσιολογικά επίπεδα. Σε γενικές γραμμές, αλλού το κράτος δεν επιτρέπει σε κάποιους να δρούν σαν να είναι εκ γενετής υπέρτεροι των υπολοίπων, οι άτυποι δείκτες και οι άγραφοι νόμοι προνομιακής μεταχείρισης πολιτών διαφέρουν πολύ από τους δικούς μας. Η δική μας διχοστασία και επιθετικότητα απέναντι στον πλησίον έχει βαθιές ρίζες. Μετά τέσσερις αιώνες υποδούλωσης στους Οθωμανούς –ο όρος σκλαβιά αδικεί πολλούς προγόνους μας που ζούσαν σαν μπέηδες– τα κυρίαρχα γεγονότα που συνέθεσαν τη νεοελληνική πραγματικότητα ήταν συνεχείς και άγριες εσωτερικές αντιπαλότητες, πόλεμοι, εμφύλιος, δικτατορίες, κοινωνικοί διχασμοί.Δύσκολα θα βρείς άλλο κράτος που από τη σύστασή του κουβαλά τόσο βαρίδια και ένα λαό που με τη λογική του ανήκει στη Δύση ενώ η ψυχή του τέρπεται από ανατολίτικη νοοτροπία και οι συνήθειές του προς τα εκεί γέρνουν. Μπαξίσι, ρουσφέτι, χαράτσι, κεμπάπ, ιμάμ, «χίλιες και μία νύχτες» και πάει λέγοντας... Με απαξιωτικό πρόσημο τη λέξη «Ελληναράδες», μια νεοσυσταθείσα κάστα ευγενών του ευρύτερου πνεύματος και των δυσνόητων στη μάζα τεχνών χάραξε μια νοητή γραμμή. Στη μία πλευρά βρίσκονται οι ίδιοι, που κακιά μοίρα το ’φερε να γεννηθούν σε αυτό τον τόπο, αυτοί οι τόσο προικισμένοι και αψεγάδιαστοι. Στην αντίπερα όχθη είναι το βασίλειο των «κάφρων», δηλαδή εκείνων που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας μας και δεν την αφήνουν να υψωθεί σε επίπεδα ιδανικής πολιτείας.Στους «Ελληναράδες» απαντώνται, ωστόσο, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και άξεστοι, δουλευταράδες και τεμπέληδες, προνομιούχοι και μη. Τα χαρακτηριστικά του «Ελληνάρα» είναι παραδοσιακά: πετάει τα σκουπίδια όπου βρει, οδηγεί σαν υποψήφιος δολοφόνος, ουρλιάζει σε δημόσιο χώρο, οι δικές του απολαύσεις και τα συμφέροντά του είναι πάνω από όλα κι όλους. Ο άκρατος εγωτισμός είναι ο συνδετικός κρίκος αυτών των ανόμοιων ανθρώπων, που αλληλοκαταγγέλλονται ως «Ελληναράδες», αλλά όλοι με τη σειρά τους συμφωνούν με την κάστα των «υπεράνω» στο εξής: για τα όποια χάλια, πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι.

Καθημερινή