Σοῦ εἶπα:
- Λύγισα.
Καὶ εἶπες:
- Μὴ θλίβεσαι.
Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.
Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς
σταματημένο τὸ ρολόι.
Λογικὰ ἀπελπίσου
πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,
ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.
Κι ἂν αἴφνης τύχει
νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.
Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.
Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αὐτοεκθρονίσου
ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..
Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.
Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.
Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,
γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,
τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,
τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,
τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,
ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς
γι᾿ ἀνθρώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,
τὸ εἶπες.
Αναρωτήθηκε κανείς σε κείνη τη … μεγάλη εφημερίδα, αν πρέπει να σπιλωθεί η Δημουλά, επειδή είπε κάτι, το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την αλήθεια;
Η … συντάκτης τι θα κερδίσει από τη σπίλωση της Δημουλά;
Ας μη κάνουμε κι εμείς το λάθος των Νορβηγών, που έριξαν στην πυρά τον γίγαντα Κνουτ Χάμσουν όχι για τις αλήθειες του συνολικού του έργου, αλλά για κάποιες σκέψεις του και ενέργειές του και μάλιστα σε μια Νορβηγία παραδομένη εκουσίως στον Άξονα…
Τώρα φυσικά τον ανακάλυψαν πάλι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου