Υπήρχαν εποχές που ο δάσκαλος διαπαιδαγωγούσε και ο καθηγητής καθοδηγούσε αποπνέοντας σεβασμό.
Δεν αμειβόταν ποτέ καλά.
Δεν είχε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και η παραπαιδεία ήταν κάτι άγνωστο για αυτόν.
Τα χρόνια πέρασαν και οι κροίσοι δημόσιοι υπάλληλοι εμφανίστηκαν μαζί με τους αγωνιστές συνδικαλιστές.
Ο καθηγητής του 21ου αιώνα κάνει διακοπές, πληρώνεται για τρείς μήνες τσάμπα και όταν έρθει η ώρα να καθοδηγήσει απεργεί για να συνεχίσει να πληρώνεται τσάμπα.
Φυσικά κάποια απογεύματα κάνει και τα φροντιστήρια του για λίγο μαύρο χρήμα κατά περίπτωση. Που μπορεί να καταλήξει όμως μία κοινωνία μία νέα γενιά με τέτοια καθοδήγηση άραγε?
Βεβαία όλοι οι παθιασμένοι επιδοτούμενοι συνδικαλιστές της παιδείας έχουν τα επιχειρήματα τους που θα προβάλλουν ως άλλοι Κολοκοτρώνηδες στα κανάλια, γεμάτοι πάθος και μίσος ενίοτε.
«Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες». Νίκος Καζαντζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου