House for rent kolivata2022.online

kolivata Lefkada Greece

Vakantiehuis "Ellen T" met Wi-Fi & A/C

Het vakantiehuis "Ellen T" op Lefkada is de perfecte accommodatie

voor een stressvrije vakantie met uw geliefden. De woning met

2 verdiepingen bestaat uit een woonkamer met een slaapbank

voor één persoon, een keuken, 2 slaapkamers en 1 badkamer en

is dus geschikt voor 5 personen. Extra voorzieningen zijn Wi-Fi,

een tv, airconditioning en een wasmachine. Een babybedje en een

kinderstoel zijn ook beschikbaar.

Het pand heeft een strategische centrale ligging. Bovendien is de

omgeving ideaal om te wandelen en te mountainbiken.

Een parkeerplaats is beschikbaar op het terrein.

Gezinnen met kinderen zijn welkom.

Maximaal 2 huisdieren zijn toegestaan tegen betaling.

Roken en feesten zijn niet toegestaan.

Ferienhaus "Ellen T" mit WLAN und Klimaanlage

Das Ferienhaus "Ellen T" auf Lefkada ist die perfekte Unterkunft

für einen stressfreien Urlaub mit Ihren Lieben. Die zweistöckige

Unterkunft besteht aus einem Wohnzimmer mit einer Schlafcouch

eine Person, einer Küche, 2 Schlafzimmern und 1 Badezimmer und

bietet somit Platz für 5 Personen. Zur Ausstattung gehören außerc

WLAN, ein Fernseher, Klimaanlage sowie eine Waschmaschine. Eir

Babybett und ein Hochstuhl sind ebenfalls vorhanden.

Die Unterkunft verfügt über eine strategische, zentrale Lage.

Außerdem ist die Gegend ideal zum Wandern und Mountainbiken.

Ein Parkplatz ist auf dem Grundstück vorhanden.

Familien mit Kindern sind herzlich willkommen.

Maximal 2 Haustiere sind gegen Gebühr erlaubt.

Rauchen und Veranstaltungen sind nicht erlaubt.

 

Εξοχική κατοικία «Ellen T House» με Wi-Fi & κλιματισμό

Η εξοχική κατοικία «Ellen T House» στη Λευκάδα είναι το ιδανικό

κατάλυμα για διακοπές χωρίς άγχος με τους αγαπημένους σας. Το

διώροφο ακίνητο αποτελείται από καθιστικό με καναπέ-κρεβάτι

για ένα άτομο, κουζίνα, 2 υπνοδωμάτια και 1 μπάνιο και μπορεί

επομένως να φιλοξενήσει 5 άτομα. Στις πρόσθετες παροχές

περιλαμβάνονται Wi-Fi, τηλεόραση, κλιματισμός καθώς και

πλυντήριο ρούχων. Διατίθενται επίσης βρεφική κούνια και

καρεκλάκι μωρού.

Το κατάλυμα βρίσκεται σε στρατηγική κεντρική τοποθεσία.

Επιπλέον, η περιοχή είναι ιδανική για πεζοπορία και ορεινή

ποδηλασία.

Υπάρχει χώρος στάθμευσης στην ιδιοκτησία.

Οικογένειες με παιδιά είναι ευπρόσδεκτες.

Επιτρέπονται έως 2 κατοικίδια με χρέωση.

Δεν επιτρέπεται το κάπνισμα και η διοργάνωση εκδηλώσεων.

Holiday Home "Ellen T" with Wi-Fi & A/C

The holiday home "Ellen T" on Lefkada is the perfect accommodation

for a stress-free holiday with your loved ones. The 2-storey property

consists of a living room with a sofa bed for one person, a kitchen,

2 bedrooms and 1 bathroom and can therefore accommodate 5

people. Additional amenities include Wi-Fi, a TV, air conditioning

as well as a washing machine. A baby cot and a high chair are also

available.

The property boasts a strategic central location. Furthermore, the

area is ideal for hiking and mountain biking.

A parking space is available on the property.

Families with children are welcome.

A maximum of 2 pets are allowed for a fee.

Smoking and celebrating events are not allowed.

Μην ακούς τους γέρους που «ξέρουν»!

Μην ακούς τους γέρους.

 Έχουν θλίψη και απελπισία στην καρδιά.

 Έχουν ένα μαύρο πέπλο οργής μπροστά στα μάτια, που τους τυφλώνει. 

Χάσανε τα φράγκα και τις ανέσεις με τις οποίες ζήσανε 3 "χρυσές" (τσίγκινες, στην πραγματικότητα...) δεκαετίες - και τώρα, που ξέρουν ότι δεν υπάρχει χρόνος να ξαναζήσουν την επόμενη χρυσή εποχή (η οποία έρχεται, είναι ο κύκλος της ζωής έτσι) προσπαθούν να σε πείσουν... ότι, επειδή είναι κοντά στο τέλος εκείνοι, τελειώνει και η Ελλάδα.

 Δεν θα έπρεπε να φοβούνται τον χρόνο που περνά, αλλά η σκέψη τους είναι προϊόν μιας εποχής που δαιμονοποίησε την υπέροχη φθορά της ζωής. ...Εμείς δεν είμαστε έτσι. Εμείς αγαπάμε την ζωή ολόκληρη, όχι μόνο τα αστραφτερά κομμάτια της. Μην ακούς τους γέρους Θυμήθηκαν ότι η Ελλάδα έχει λαμόγια και μικροπρέπεια μόνο αφού τελειώσανε τα εύκολα χρήματα.

 Όταν κυκλοφορούσε η δεσμίδα στους δρόμους και η παραμύθα ήταν πρωτεύουσα νοοτροπία, πρόθυμα την αγόραζαν πρόθυμα την προωθούσαν. Σε όλα συμμετείχαν - ακόμα και όταν κατήγγειλαν, ετεροκαθοριζόμενοι. Και τώρα... ενώ θα μπορούσαν να σκεφτούν "έζησα τρεις δεκαετίες αφθονίας, ας μαζευτώ, ας ηρεμήσω, ας ησυχάσω, ας πω ένα ευχαριστώ, ας ζήσω λιτό βίο" έχουν γίνει έξαλλοι. Τους είναι αδύνατο να προσαρμοστούν. Γεμίσαν θυμό. Γεμίσαν απόρριψη.

 Για όλα. ...

Εμείς δεν είμαστε έτσι. 

Εμείς αγαπάμε την ζωή την ίδια, όχι μόνο την αφθονία της. 

 Μην ακούς τους γέρους Δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με το ότι αυτό ήταν, πέρασε το καλλίτερο (ποιο καλλίτερο... και αυτό προς κουβέντα είναι) και προσπαθούν να σε πείσουν και εσένα: Ότι η Ελλάδα είναι τελειωμένη. Ότι ο Έλληνας είναι το χειρότερο είδος ανθρώπου. 

Ότι μας αξίζει μια φρικτή καταστροφή.

 Ότι δεν έχουμε συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, επαγγελματίες σωστούς, δημιουργικότητα.

 Ότι είμαστε υπάνθρωποι. Ότι μόνο εμείς έχουμε άμετρους και φαιδρούς πολιτικούς, κακούς δημόσιους υπαλλήλους, σκουπίδια στους δρόμους, αγένεια, καφρίλα.

Εμείς δεν είμαστε έτσι. Εμείς αγαπάμε την ζωή, αυτή που μας δόθηκε πολύτιμο δώρο, στη γωνιά του χώρου και του χρόνου που μας έλαχαν.

 Μην ακούς τους γέρους Αυτό που σου λένε ότι καταδικάζουν, αυτό ακριβώς πολλαπλασιάζουν οι ίδιοι. Το να θεωρείς πως είσαι εξαιρετικά κακός είναι το ίδιο καταστροφικό και ναρκισσιστικό με το να πιστεύεις ότι είσαι το δώρο του Θεού στην Γη. 

Σε κάνει αδρανή, σε παραλύει - από φόβο και ανασφάλεια ή από ανόητη βεβαιότητα πως όλα θα πάνε καλά, αντίστοιχα. Αλλά η ζωή είναι δράση. Πράξεις. Όχι ουρλιαχτά πανικού από φοβισμένες ψυχές.

 Εμείς δεν είμαστε έτσι. Εμείς αγαπάμε την ζωή και δεν έχουμε ανάγκη να νιώθουμε ότι είμαστε πολύ καλοί ή πολύ κακοί. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε τίποτε από τα δύο. 

Είμαστε ένα σύνολο από ελαττώματα και προτερήματα. Μην ακούς τους γέρους. Ο μηδενισμός τους είναι φόβος θανάτου και θρήνος για όσα δεν έζησαν στην ώρα τους. Ή ίσως κακή σχέση με τον εαυτό τους. 

Χαμηλή αυτοεκτίμηση. Μηδενική αυτογνωσία... σε κάθε περίπτωση... Μην παρασύρεσαι. 

Ζεις ακόμα σε μια από τις πιο προνομιούχες εποχές της Ιστορίας, και σε μια από τις πιο φιλικές στον άνθρωπο γωνιές της υφηλίου. Διάβασε, έλα σε επαφή με ιδέες, με άλλους τρόπους ταξινόμησης του σύμπαντος.

 Ερωτεύσου, μάθε τον εαυτό σου, κάνε λάθη, ζήσε θριάμβους, προσωπικούς και "κοινωνικούς". Αποδέξου με ταπεινότητα και γλύκα τα καλά και τα κακά σου. Στρέψου στους ανθρώπους σου, στο αίμα και στους φίλους. 

Μην εχθρεύεσαι ότι δεν κατανοείς.

 

Πίστεψε ότι οι μεγάλες αλλαγές γίνονται με μικρές πράξεις. Τους καταρράκτες σταγονίδια τους φτιάχνουν, ξέρε! Κυρίως όμως... 

 Μην ακούς τους γέρους Το μίσος τους για τον κόσμο που ζουν είναι βασισμένο σε απέχθεια για τον εαυτό τους. Μην πέσεις στην παγίδα. Δεν είναι αντικειμενικό το τίποτα που έχουν μπροστά τους και που στο ορθώνουν και σένα. Δεν βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Είναι άδικο. Κάποιοι από αυτούς είναι πολυταξιδεμένοι - ξέρουν πως όλες οι χώρες έχουν τα ίδια σκατά δίπλα στα μαργαριτάρια. Όμως έχουν χάσει πια την δυνατότητα να βλέπουν την αλήθεια... είναι αξιολύπητοι και χρειάζονται βοήθεια. Θα έπρεπε να τους δούμε με συμπάθεια. Όχι όμως όταν λειτουργούν έτσι επικίνδυνα. Όχι όταν προσπαθούν να σε πείσουν ότι είσαι καμένη γενιά! 

Αμύνσου σε αυτό. 

Αμύνσου σε αυτούς. 

Είναι πιο βλαβεροί από τον χειρότερο ανθέλληνα. 

Πολύ πιο βλαβεροί. 

Είναι τοξικοί. 

Είναι σαν πουλιά της συμφοράς που στέκονται πάνω από τον άρρωστο συγγενή στο νοσοκομείο και ουρλιάζουν "θα πεθάνεις, θα πεθάνεις, θα πεθάνεις, θα πεθάνεις".

 ...Εμείς δεν είμαστε έτσι. Εμείς αγαπάμε την ζωή. Δεν θα πεθάνουμε επειδή εκείνοι το λένε. Αυτή η νοοτροπία, η νοοτροπία τους, είναι που θα πεθάνει. Εμείς θα την σκοτώσουμε.

 ΥΓ - γέρος = ο άνθρωπος που αφήνεται να βυθιστεί στην απελπισία. Που νομίζει ότι δεν υπάρχει τίποτε καλό. Τίποτε καινούργιο. Που για αυτόν το αυτό καθ' εαυτό γεγονός της ζωής έχασε την αξία του και δεν επιφυλάσσει καμία έκπληξη. Και ασφαλώς, το θέμα δεν είναι ηλικιακό. 

 ΥΓ2 – Η μάνα μου μπορεί και να πήγε πρόωρα στην από εκεί όχθη εξαιτίας κακών νοσοκομείων, ανύπαρκτης κοινωνικής πολιτικής που να στηρίζει ανύπαντρες μητέρες, κακών εργοδοτών που δεν τους ήλεγχε κανείς, απαράδεκτων κοινωνικών δομών. 

Μου ματώνει την καρδιά η ιστορία της

Ναι, έτσι δραματικά: 

Ματώνει. 

Πήγα να μισήσω τον τόπο... αλλά γρήγορα κατάλαβα. Αυτό το μίσος παραλύει.

 

Αυτό το μίσος διαιωνίζει την κατάσταση. Εμποδίζει την βελτίωση. Φέρνει τραγική ακηδία και αδράνεια. 

 Και, το πιο βασικό, κατάλαβα κάτι ακόμα... αυτός ο «τόπος» είναι εγώ. Η Ελλάδα και η πρόοδος της είμαστε εμείς. 

Η φρίκη της είμαστε εμείς. Η μάνα μας είμαστε εμείς. Ο πατέρας μας είμαστε εμείς. 

Ας πάψουμε να υστεριάζουμε σαν τα τρίχρονα που τους πήραν το παιχνίδι. Η νοοτροπία της απόσυρσης πίσω από την «φιλοσοφία της κωλοχώρας» είναι ακριβώς αυτό: 

Μια υστερία, από ανθρώπους που αρνούνται να μεγαλώσουν.

ΑΠΟ   Προμαχιώτικα Νέα

  

Summer 2021

Και ναι, άρχισε η αποκατάσταση τη εκκλησίας στο μοναστήρι.

Το μοναστήρι του Αγιου Γεωργίου. 

Τι είναι η απελπισία

«Γνωρίζω την απελπισία.
Η απελπισία δε διαθέτει φτερά, δεν κάθεται απαραιτήτως σε ένα ξεστρωμένο τραπέζι, σε μια βεράντα, στην ακροθαλασσιά.
Είναι η απελπισία και όχι η επιστροφή μιας ποσότητας ασήμαντων γεγονότων όπως οι σπόροι που αφήνουν κατά το σούρουπο ένα σκαμμένο αυλάκι για ένα άλλο. Δεν είναι τα βρύα κάτω από μια πέτρα ή το ποτήρι από το οποίο πίνουμε. Είναι ένα πλοίο διάτρητο από χιόνι, εάν θέλετε, σαν τα πουλιά που πέφτουν και το αίμα τους δεν έχει την παραμικρή πυκνότητα.

Γνωρίζω την απελπισία σε γενικές γραμμές.

Ένα πολύ μικρό σχήμα οριοθετημένο από κοσμήματα στα μαλλιά. Αυτό είναι η απελπισία.

Ένα μαργαριταρένιο περιδέραιο για το οποίο δε μπορούμε να βρούμε κάποιο κούμπωμα και η ύπαρξη του οποίου δεν κρέμεται ούτε από μια κλωστή, να τι είναι η απελπισία.

Για τα υπόλοιπα ούτε που θέλουμε να γίνεται λόγος. Έτσι και αρχίσουμε δε μπορούμε να πάψουμε να απελπιζόμαστε.

Εγώ απελπίζομαι από το αμπαζούρ γύρω στις 4 ή ώρα, απελπίζομαι από τη βεντάλια γύρω στα μεσάνυχτα, απελπίζομαι από το τσιγάρο που καπνίζουν οι καταδικασμένοι σε θάνατο.

Γνωρίζω την απελπισία σε γενικές γραμμές.

Η απελπισία δεν έχει καρδιά, το χέρι μου όμως μένει πάντα πάνω στη λαχανιασμένη απελπισία, στην απελπισία οι καθρέφτες της οποίας δε μας λένε ποτέ εάν είναι πεθαμένη.

Βιώνω αυτή την απελπισία που με γοητεύει.

Μου αρέσει αυτή η γαλάζια μύγα που πετά στον ουρανό την ώρα που τα αστέρια σιγοτραγουδούν.

Γνωρίζω σε γενικές γραμμές την απελπισία με μακριές λεπτές εκπλήξεις, την απελπισία της υπερηφάνειας, την απελπισία της οργής.

Σηκώνομαι κάθε μέρα όπως όλος ο κόσμος και απλώνω τα χέρια μου πάνω σε μια ταπετσαρία με λουλούδια, δε θυμάμαι τίποτα και ανακαλύπτω, πάντοτε με απελπισία, τα ωραία ξεριζωμένα δέντρα της νύχτας.

Ο αέρας της νύχτας είναι ωραίος σαν τυμπανόξυλα. Κάνει έναν καιρικό καιρό.

Γνωρίζω την απελπισία σε γενικές γραμμές.

Είναι σαν τον άνεμο της κουρτίνας που μου δίνει την ευκαιρία να επανορθώσω.

Μπορείς να σκεφθείς κάποια παρόμοια απελπισία!

Φωτιά!

Α πάλι ξαναέρχονται…

Βοήθεια!

Νάτοι που πέφτουν από τη σκάλα..

Και η αγγελίες της εφημερίδας και οι φωτεινές διαφημίσεις κατά μήκος του καναλιού.

Σωρός από άμμο, άντε από κει, παλιοσωρέ από την άμμο!

Σε γενικές γραμμές η απελπισία δεν έχει καμία σημασία.

Είναι μια αγγαρεία από δέντρα που πάνε πάλι να σχηματίσουν ένα δάσος, είναι μια αγγαρεία από αστέρια που πάνε πάλι να δημιουργήσουν μια μέρα λιγότερη, είναι μια αγγαρεία από όλο και λιγότερες μέρες που πάνε πάλι να αποτελέσουν τη ζωή μου.»

 Αντρέ Μπρετόν, Γαιόφως και άλλα ποιήματα (1916-1936)

Μίσος

Όλο και αυξάνουν οι ομάδες ανθρώπων που αναπτύσσουν από το πουθενά πλέον μια αίσθηση αδικίας προς την κοινωνία.  Αυτή καλλιεργείται συστηματικά την τελευταία εικοσαετία από τα ΜΜΕ: αν είσαι γύφτος ή μαύρος, αντιμετωπίζεις δυσκολίες επειδή οι λευκοί είναι ρατσιστές· αν είσαι γκέι, είσαι δυστυχής επειδή η κοινωνία είναι ομοφοβική.

Αν είσαι λαθρομετανάστης, είσαι αδικημένος λόγω της ξενοφοβίας· αν είσαι μουσουλμάνος, κινδυνεύεις λόγω της ισλαμοφοβίας· αν είσαιγυναίκα, είσαι αδικημένη επειδή πληρώνεσαι λιγότερο και αντιμετωπίζεις σεξισμό και μισογυνισμό. "Αυτό όμως που δεν λένε τα δελτία ειδήσεων στους θεατές τους είναι πως η ζωή είναι σκληρή, τραγική, γεμάτη δυστυχία (κάτι θα έχετε υποψιαστεί μέχρι τώρα) και αυτό ισχύει για όλους. 

Ακόμη χειρότερα είναι όσοι έχουν λύσει τα βασικά βιοποριστικά τους προβλήματα, που είναι τα απλούστερα όλων, έχοντας μετέπειτα αντιμετωπίσει προβλήματα ακόμη πιο δυσεπίλυτα.

 Είναι τραγική η έλλειψη πλέον σοφίας των ανθρώπων που αρνούνται να αποδεχθούν πως δεν υπάρχουν βίοι σπαρμένοι με ροδοπέταλα. 

Αυτή η προπαγάνδα μετατρέπει πάντα το υποτιθέμενο θύμα σε αγνώμονα απέναντι σε όλους και ως εκ τούτου μονίμως δυστυχισμένο. Όλοι οι αγνώμονες άνθρωποι αισθάνονται δυστυχισμένοι και όλοι οι δυστυχισμένοι, αν τους ψάξετε, θα δείτε πως είναι αγνώμονες.

Η αίσθηση πως αιτία της δυστυχίας σου είναι η κοινωνία σε θυμώνει και, όπως είπε και ο Αριστοτέλης, ο συνεχής, ανέκφραστος για καιρό, θυμός μετατρέπεται σε μίσος. Αυτοί λοιπόν που μιλάνε συνέχεια για μίσος στην TV είναι στην πραγματικότητα αυτοί που το δημιουργούν και το καλλιεργούν.

Ο κάθε λ.χ. λαθρομετανάστης μετά έχει κάθε δικαιολογία να στραφεί στην εγκληματικότητα για να εκδικηθεί την κοινωνία που τον εκμεταλλεύεται (το 90% στο αυτόφωρο είναι αλλοδαποί)· η κάθε γυναίκα έχει όλες τις δικαιολογίες να αναπτύξει μισανδρία (το 80% των διαζυγίων ζητιούνται πλέον από τις γυναίκες)· ο κάθε γύφτος οφείλει να είναι ανυπάκουος στα όργανα της τάξης των καταπιεστών του (ας πάει περιπολικό στο Ζεφύρι)· ο κάθε γκέι . . . κλπ.Και όλα αυτά παρ’ ότι διάγουμε στην Δύση την περίοδο στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού με τις λιγότερες διακρίσεις.

Θα σας εκπλήξω, αλλά η πλειονότητα των ανθρώπων διάγει το μεγαλύτερο μέρος τους βίου τους μέσα σε σιωπηλή απόγνωση, ακόμη και αυτοί οι χριστιανοί ετεροφυλόφιλοι άντρες

.

from

mitsos ziamparas

Το Αμάρτημα Της Μητρός Μου

Καλησπέρα,
Κάθε μέρα λέγονται και γράφονται χιλιάδες γνώμες. Δε θέλω να κουράσω. Θέλω απλά να εκφράσω μια γνώμη που δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου.
Η Ελλάδα είναι η μητέρα μας. Η Ελλάδα τώρα τιμωρείται. Όλοι αναγνωρίζουν, όμως, ότι υπήρχε βαθύ πρόβλημα εδώ και καιρό.
Ποιό είναι, λοιπόν, το Αμάρτημα της μητέρας μας;
Μερικοί λένε για τις σφαγές και τους άδικους φόνους (τους οποίους η δασκάλα προσπερνούσε με ένα διακριτικό βηχαλάκι).
Άλλοι λένε για το πελατειακό πολιτικό σύστημα. Άλλοι για τις μίζες. Και ούτω καθεξής.
Όλα αυτά είναι μειονεκτήματα της κουλτούρας μας και της Ιστορίας μας. Αλλά δεν είναι αυτά το Αμάρτημα της Μητέρας μας.
Το Έγκλημα της Ελλάδας, κατά του εαυτού της και κατά της ζωής, είναι ότι Αρκεστήκαμε. Οι Αρχαίοι Έλληνες διδάξαν στον κόσμο ότι άνθρωπος σημαίνει να μην αρκείσαι ποτέ στο κατεστημένο. Άνθρωπος σημαίνει να κοιτάς ψηλά, να κοιτάς μπροστά. Να μη φοβάσαι να αμφισβητείς ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό. Να μη φοβάσαι να αμφισβητείς ακόμα και τους Θεούς. Να μη φοβάσαι να προκαλείς τις Μοίρες.
Αυτό ήταν οι Αρχαίοι Έλληνες. Τί είμαστε οι νέοι Έλληνες; Από το 1821 και μετά, μέσα στην ψυχή του Έλληνα είναι κουρνιασμένη μια μίζερη μαυροφορεμένη γριά, που τσιρίζει αδιάκοπα "Να βολευτείς παιδάκιμ' , να βολευτείς"...Να βρεις μια δουλίτσα. Να βρεις μια γυναικούλα. Να βρεις ένα σπιτάκι.
Μέχρι μια ηλικία, νόμιζα ότι αυτό το κακό μας, και όλα όσα πηγάζουν απ' αυτό, είναι εξαίρεση. Νόμιζα ότι η βάση της ψυχής του Έλληνα είναι το θάρρος, η ειλικρίνεια, το κέφι, η πρωτοτυπία. Το μυαλό μου ήταν ακόμα πλημμυρισμένο με παιδιά ντυμένα με τεράστιες στολές Περικλή και Σωκράτη, απ' τις σχολικές παραστάσεις. Κάποια στιγμή η φούσκα έσκασε, και συνειδητοποίησα το αυτονόητο. Ότι αυτό που κάνουμε και σκεφτόμαστε κάθε μέρα, δεν είναι εξαίρεση. Δεν είναι ένα κακό όνειρο. Αυτό είμαστε.
Άνθρωπος που έχει Αρκεστεί, είναι νεκρός- και πραγματικά, από παιδί αυτό αισθανόμουν όταν κοιτούσα γύρω μου. Ότι ζω σε έναν τόπο νεκροζώντανων. Μπορώ να πω ότι έχω μια σφαιρική άποψη- έχω δουλέψει στο ευρύτερο δημόσιο (Πολεμικό Ναυτικό) αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Έχω ζήσει τα πιο πολλά χρόνια της ζωής μου στην Ελλάδα και τώρα ζω στο εξωτερικό. Νομίζω πως η βασική διαφορά ανάμεσα σ' εμάς και στις χώρες που ζηλεύουμε (κρυφά, διότι επισήμως είμαστε το τέλειο έθνος) είναι αυτό- η φλόγα και το πάθος για ζωή, για νέα πράγματα, για το μπροστά- το θάρρος να καινοτομείς, να δοκιμάζεις νέα πράγματα, και να μη διστάζεις ενίοτε να τα διαγράψεις όλα και να ξεκινάς από λευκό χαρτί. Ίσως μας πλάκωσε η σκιά της Ακρόπολης, και μας αρκούν Αρχαίες δάφνες.
Η έλλειψη αυτή που μας χαρακτηρίζει, δεν είναι κάτι σημερινό. Δεν είναι κάτι που συνέβη με την Κρίση,ούτε απ' την Μεταπολίτευση, ούτε απ' το Δεύτερο Παγκόσμιο. Είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει από την Απελευθέρωση και μετά. Αν διαβάσετε λίγη πραγματική Ιστορία (θα πρέπει να ψάξετε λίγο), θα το διαπιστώσετε, αν και ήδη το ξέρετε και το νιώθετε. Αυτός είναι, κατά πολλούς, και ο λόγος που ο Καποδίστριας, όταν μιλούσε με τους οπλαρχηγούς, τους ζητούσε να μην Επαναστατήσουν ακόμα- ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Καποδίστριας έλεγε, Παιδεία πάνω απ' όλα. Έβλεπε ότι η Τουρκοκρατία μας άφησε άσχημη κληρονομιά, και ήξερε ότι ο μόνος τρόπος να αλλάξεις είναι να καλλιεργηθείς. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε, και έκτοτε μας κυβερνούν Εφιάλτες.
Τώρα η πατρίδα μας περνάει ώρες αγωνίας και πόνου, αγωνιζόμενη για βασικά πράγματα- για επιβίωση. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την επανάσταση. Παράλληλα, όμως, πρέπει να δωθεί ένας άλλος αγώνας. Ο αγώνας που ξεκίνησε αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσε, ο Καποδίστριας. Ο αγώνας για αυτοβελτίωση. Ο αγώνας για καλλιέργεια. Για πολιτισμό. Ας είμαστε απόλυτα ειλικρινείς. Οι πιό πολλοί άνθρωποι δεν νιώθουν ότι αξίζει να πεθάνουν για τη χώρα τους. Και ειδικά όσο πιό μορφωμένοι και έξυπνοι είναι.
Πρέπει να φτιάξουμε μια πατρίδα που να εμπνέει τους καλύτερους να πεθάνουν γι' αυτή. Αυτό γίνεται μόνο με τον πολιτισμό. Με συναυλίες. Με βιβλία. Με ποίηση. Με ζωγραφική. Με graffity. Με parkour. Με ροκ. Με χιπ χοπ. Με συζητήσεις. Με παρέες. Με γειτονιές. Με τρέλα. Με θράσος. Με χιούμορ. Με κατανόηση. Με κανόνες. Με ελευθερία.
Αυτός είναι ένας αγώνας που πρέπει να δωθεί, παράλληλα και άσχετα απ' τον αγώνα για λεφτά- άσχετα απ' το τί αποφασίζουν οι πολιτικοί, τα κόμματα, η Ευρωπαική Ένωση και το ΔΝΤ. Ένας αγώνας να αλλάξουμε. Να πάμε μπροστά. Να βρούμε καινούριους δρόμους. Να σκίσουμε τις λερωμένες σελίδες, να γράψουμε σε άδειες σελίδες.
Ονειρεύομαι έναν Έλληνα που δεν περηφανεύεται για τον Πλάτωνα λες κι είναι ο μπάρμπας του, χωρίς καν να έχει διαβάσει τι είπε. Έναν Έλληνα που δε φοβάται το καινούριο. Έναν Έλληνα που δε φοβάται να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Έναν Έλληνα που δεν σνομπάρει τους δυτικούς. Έναν Έλληνα που δε ζηλεύει τους δυτικούς. Έναν Έλληνα που δε φοβάται.
Έναν Έλληνα που θα παραδεχτεί το Αμάρτημα Της Μητρός Του. Θα το συγχωρήσει. Και θα το ξεπεράσει.

Νικολόπουλος, Φοίβος

Ο Φοίβος Νικολόπουλος γεννήθηκε το 1983 στην Πρέβεζα.
Στην ηλικία των έντεκα χρόνων έγραψε τους πρώτους του στίχους. Το 2001 συμμετείχε στη Βουλή των Εφήβων. Την ίδια χρονιά κατατάχθηκε στη Σχολή Μόνιμων Υπαξιωματικών του Ναυτικού. Συνέχισε να γράφει στίχους, αλλά και διηγήματα και μικρά θεατρικά έργα.
Έχει τιμηθεί με το τρίτο βραβείο στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος του Δήμου Πετρούπολης, ενώ έλαβε την τέταρτη θέση στο διαγωνισμό Pocket Theatre, για το σενάριο "Με λένε Κώστα". Το 2008 αποχώρησε από το Πολεμικό Ναυτικό και επέστρεψε στην Πρέβεζα.

Κάλαμος Λευκάδας

Κάθε τέλειος ταξιδευτής ,
πάντα δημιουργεί
την χώρα την οποία ταξιδεύει.


Ν.Κ.

6.1.2019

Την ωρα που αεροκοπανανε οι αρχοντες,περι δημοκρατικης ταξης,αναμεσα μας οι αμιλητοι ζουνε.
Κι οσο σαν δουλοι μενουμε εμεις σιωπηλοι,οι ηγεμονες δυναμώνουν,ξεσκιζουν,βιαζουν,των ανυποτακτων τα μουτρα τσαλακώνουν.
Β.Μ.

ΜΑΝΑ, ΕΣΥ

Εν αρχή ην ο Λόγος.
Ο Λόγος κι εσύ εντός του.
Απ’ το πρώτο αρχέγονο ηλιογέννημα, προαιώνια,
ανταμοπάλλονται στο στήθος σου
η αγάπη και το φως Του Δημιουργού.

Μέλι και γάλα κι οξυγόνο. Βύζαγμα ζωής.
Από τότε. Με το πρώτο ιδωμένο φως και με το δοξάρι του ήλιου,
μελωδείς την ελπίδα και τη ζωή στις χορδές της ψυχής.

Τις καμπάνες των αστεριών που θ’ ανατείλουν ηχείς στα σπλάχνα σου,
μπουμπούκια της άνοιξης που, σαν γεννηθούν,
μες στον κόρφο σου αψηλώνουν να φτάσουν τον ήλιο.
Και, να! Της αγωνίας σου ο στήμονας γονιμοποίησε την γύρη της καρδιάς,
πινέλο Μιχαλάντζελο, με φως χρωμάτισε τις διαδρομές των αιώνων.
Κι όταν χειμώνας ματώνει την αναπνοή,
σπόρος γλυκύς το βλέμμα σου μες στο χιόνι του χρόνου,
βλασταίνει την ελπίδα της άνοιξης και ριζοβολά το χαμόγελο του ήλιου
κάτω από του πάγου το μαύρο σεντόνι.

Κι ήσουν πάντα η θαλπωρή, βάλσαμο στο λυγμό του φεγγαριού,
μα και καρνάγιο και μουράγιο κι αραξοβόλι στους κύκλους των καιρών.
Το ρολόι της ζωής μου έδειξες και μου χάρισες το ταξίδι.
Στα ηλιοτρόπια των καημών είσαι το αγιομένο φως
και η γαληνή αυγή στης καταιγίδας τη θάλασσα.
Τα μουγκρητά τα αγερόχρωμα μ’ ένα σου βλέμμα μαρμαρώνεις
και με το τραγούδι σου γαληνεύεις τον πόνο,
λαξεύοντας μες στις πληγές τον ήλιο.

Με κράτησες απ’ το χέρι, αφετηρία μου κι αφέτης μου στο φως,
από το πρώτο μου μέχρι το τελευταίο σου.
Μόνο εσύ μπορείς να κυοφορείς τη ζωή.
Μόνο εσύ ανθίζεις τον οίκο Του Θεού κι εντός του Τον αυγάζεις.
Στα αντερείσματα του χρόνου ξυπόλυτη ανεβαίνεις τον ακάνθινο Γολγοθά
που σου χάρισε η καρδιά σου.

Δε ζήτησες τίποτα.
Έδωσες τα πάντα.
Είσαι η αγάπη.
Είσαι η ζωή.
Είσαι η μάνα μου.

ams

Περπατοντας σε δρόμους της παιδικής μου ηλικίας.
Τότε που δεν ηθελε πολυ απλα απλωνες το χερι και επιανες το ονειρο.
Οι εποχές που αν τις πεις χρυσες το χρυσαφι θυμιζει νοθευμένο χαλκο τώρα.
Oι περιφεριακοι δρομοι μοιαζουν πλεον με πλαστικο της πλακας αλλων εποχων.
Μεχρι τη Ντάμ Σκουέρ από τό σταθμό των τραίνων,ποδαρατο.

Φαγάδικα πλαστικό Ευρωπαϊκό Ασιατικο φαγητό.
Σέλφις σέλφις σέλφις κονταρι να σου βγαλουν τα ματια.

Ο καθένας στο κοντάρι του καβαλημένος,τα παλιά μαγαζιά έχουν αλλάξει Τουρκόβαλκανιοι στα φαγαδικα.
ΑμερικανοιΙσπανοΙταλοΚινεζοι,στο δρομο.
Χοντροκόκαλες πιτσιρίκες ,αλλά και φίδια περιφέρονται στο δρομο .
Mεστές θείτσες στην τελευταια αναλαμπή της καύλας τους.

Αρχές της Κοινωνικής Ανασυγκρότησης

"Οι άνθρωποι φοβούνται τη σκέψη περισσότερο απ´ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο-περισσότερο από την καταστροφή, ακόμα κι απ´ το θάνατο.

Η σκέψη είναι ανατρεπτική και επαναστατική, καταλυτική και φοβερή· η σκέψη είναι ανελέητη απέναντι στα προνόμια, τους κατεστημένους θεσμούς και τις βολικές συνήθειες· η σκέψη είναι αναρχική και άνομη, αδιάφορη απέναντι στην εξουσία, περιφρονητική απέναντι στη δοκιμασμένη σοφία των αιώνων.

Η σκέψη κοιτάζει τον πάτο της κόλασης και δεν φοβάται.
Βλέπει τον άνθρωπο, μια αχνή κουκκίδα, να περιβάλλεται από απύθμενα βάθη σιωπής· κι ωστόσο, περνάει περήφανη κι άφοβη σαν να ήταν ο υπέρτατος άρχοντας του σύμπαντος.

 Η σκέψη είναι δυνατή, σβέλτη και ελεύθερη, είναι το φως του κόσμου κι η μεγαλύτερη δόξα του ανθρώπου."

 (Μπέρτραντ Ράσελ, Principles of Social Reconstruction)

Νόνη: Άνοιξη

Νόνη: Άνοιξη

Έρρωσθε & ευδαιμονείτε

 Πριν από ενάμιση εκατομμύριο χρόνια o hommo erectus σηκώνεται όρθιος και μπορεί να δει πάνω από την πυκνή βλάστηση τον εχθρό, δηλαδή την αντίπαλη ομάδα ή τα άγρια θηρία ! Αυτό το μεμονωμένο είδος επιβιώνει σε σχέση με τα αντίπαλα είδη.

Όταν ένα είδος ευδαιμονίζεται, γίνεται ευάλωτο σε κινδύνους και επιθέσεις. Τα είδη που έμαθαν να ζουν γύρω από τη φωτιά και το καψαλισμένο ζαρκάδι δύσκολα θα σηκωθούν να πολεμήσουν με το απροσδόκητο !

Όμως, ανάμεσά τους, κάποιοι έχουν το χρίσμα της επιβίωσης. Έχουν τον αγιασμό της επίγνωσης καθώς τους δόθηκε το ειδικό χάρισμα !Αυτοί δεν καλόμαθαν στη ζεστή σπηλιά, δεν περνούσαν τη ζωή τους με συζυγικά φιλιά και κοψίδια βίσωνα

Αυτοί ανησυχούσαν και κατέβαζαν συνέχεια ιδέες που τους έκαναν γραφικούς στα μάτια των ευδαιμονισμένων.

Καθώς οι συμπαντικοί νόμοι εκπληρώνονται, οι ανήσυχοι θα επιβιώσουν μέσα στο κράτος των παλαιών ήσυχων !
Ο βασικός νόμος της βιολογικής επιβίωσης και εξέλιξης προβλέπει, πως όταν ένα είδος δεν ωφελεί πλέον το ευρύτερο οικοσύστημα, τότε διαταράσσεται η ισορροπία του, ώστε από αυτό το είδος να εναπομείνουν μόνο τα ικανά άτομα για εξέλιξη !
.
.

Άτιτλο

Γιατί σκέφτεσαι έτσι πάντα?

Πως σκέφτομαι?

Πονηρά σεξουαλικά αχόρταγα.

Amy Winehouse

If I ever leave you....you can say I told you so!
And if I ever hurt you baby..... you know I hurt myself as well.

Is that any way for a man to carry on
Do you think I want my loved one gone
Said I love you
More than you'll ever know
More than you'll ever know

When I wasn't making much money
You know where my paycheck went
You know I brought it home to baby
And I never spent a red cent

Is that any way for a man to carry on
Do you think I want my loved one gone
Said I love you
More than you'll ever know
More than you'll ever know

I'm not trying to be
just any kind of man
I'm just trying to be somebody
You can love, trust and understand
I know that I can be
yeaaahhhh
A part of you that no one else could see