Ο Νικόλαος Δεδούσης, προερχόμενος από θρησκευόμενη και πολύτεκνη οικογένεια της Καλαμάτας, έλαβε την πρόσκληση από τον τότε Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κυρό Δωροθέο και άμεσα ανταποκρίθηκε.
Φλεγόμενος από τον ιερό πόθο της διακονίας του λαού του Θεού από το τίμιο χαράκωμα της ιεροσύνης εξέλαβε την πρόσκληση σαν άγγελμα του Ουρανού, που τον μετέφερε σε νέα πεδία δράσης, σε καινούργια χαρακώματα πνευματικής μαρτυρίας. Μέχρι τότε υπηρέτησε την Εκκλησία σαν λαϊκός ιεροκήρυκας στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Καλαμάτα, τα Γιαννιτσά και άλλες περιοχές της μαρτυρικής Μακεδονικής γης.Ανταποκρίνεται, λοιπόν, με ιδιαίτερη χαρά και τον Ιούνιο του 1947 θα φτάσει πρώτη φορά στο ιστορικό νησί των ποιητών και των λογίων, όπως συνήθιζε νʼαποκαλεί την Λευκάδα.
Το ʽ47 στην Ι. Μ. ΦανερωμένηςΣτις 27-6-1947 θʼ αφήσει τα εγκόσμια και ενδυόμενος το ράσο, θα καρεί μοναχός στην Ιερή Μονή της Φανερωμένης. Τότε έλαβε το όνομα Νικηφόρος, το οποίο θα τον συνοδεύσει μέχρι του τέλους της επίγειας διαδρομής του. Τρεις μέρες αργότερα ? 30-6-1947 ? στον ίδιο ιερό χώρο θα τον χειροτονήσει ο Μητροπολίτης Δωροθέος Διάκονο. Σύμφωνα δε με τις εφημερίδες της εποχής ? πλήθος κόσμου, που θα γεμίσει ασφυκτικά τον Ι. Ναό της Μονής, θα επιδοκιμάσει την χειροτονία και θα προσευχηθεί δακρυσμένος για το νέο Διάκονο - Ιεροκήρυκα της τοπικής Εκκλησίας.Σε ένα περίπου χρόνο - 26/5/1948 - και στον ίδιο χώρο ο Μητροπολίτης θα τον χειροτονήσει σε Πρεσβύτερο και θα του χορηγήσει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Από τώρα, επίσημα πλέον, αναλαμβάνει την μεγάλη ευθύνη του ιεροκήρυκα και ξεκινάει υπεύθυνα και θυσιαστικά, το δύσκολο έργο του Ευαγγελισμού των ανθρώπων.
Ο λόγος του θʼαπευθύνεται στους μεγάλους και θα τους καλεί σε μεταμορφωτική μετάνοια, αγώνα αγάπης και προσπάθεια προσωπικής και κοινωνικής ειρήνης. Το κήρυγμα, η κατήχηση, ο προσωπικός διάλογος, η διανθρώπινη επικοινωνία, η λειτουργική και η μυστηριακή ζωή θα αποτελούν τους βασικούς και θεμελειακούς πυλώνες της ποιμαντικής του εργασίας.Ιδιαίτερα θα ενδιαφερθεί για τα νιάτα, που τόσον άγρια τα προκαλούσε η παρουσία και η προκλητική δράση του υλισμού, ο οποίος σαν ατίθασο ρεύμα είχε ορμήσει από χώρους έξω της Ελλάδος και τους ταρακούνησε ψυχοσωματικά.
Με κατηχητικές συνάξεις, διαλόγους προβληματισμού, ψυχαγωγικές ευκαιρίες και εκδρομές αποκάλυπτε σʼαυτούς το μεταμορφωτικό, το αναστάσιμο πρόσωπο της Εκκλησίας.
Πολλοί νέοι, σαν τα διχασμένα ελάφια, έτρεχαν νʼακούσουν τον ιεροκήρυκα, νʼαπολαύσουν τον θεϊκό του λόγο, να ξεκινήσουν αγώνες ελευθερίας. Ένας από τους πολλούς ευεργετηθέντες νέους, που σήμερα κατέχουν σημαντικές θέσεις στην κοινωνία και ομολογούν πως η όποια επιτυχία τους οφείλεται στον λόγο και τον ρόλο που έπαιξε ο ιεροκήρυκας π. Νικηφόρος κατά την δύσκολη νεανική τους ηλικία, θα γράψει!«Στη Λευκάδα, εκείνα τα ανελέητα χρόνια, έφτασε ένας λαϊκός Θεολόγος, ο οποίος χειροτονήθηκε γρήγορα Πρεσβύτερος και έγινε αρχιμανδρίτης. Τα κηρύγματα του ξεσήκωναν τον κόσμο. Γέμιζε ασφυκτικά η Εκκλησία που μιλούσε. Είχε το τάλαντο του ομιλητή και μιλούσε ίσα στην καρδιά των ακροατών του. Έκαμε γρήγορα όνομα. Μας έκανε κατηχητικό. Αλλά το καλύτερο μάθημα ήταν το δικό του παράδειγμα, η ζωή του, η συμπεριφορά του, το φωτεινό του πρόσωπο, η ζωντάνια του.
Μιλώ για τον σημερινό Μητροπολίτη Λευκάδος & Ιθάκης Νικηφόρο (Δεδούση) που γύρισε στη Λευκάδα, εκεί που είχε αρχίσει τη σταδιοδρομία του, ως επίσκοπος. Το γέρας μιας μεγάλης και δύσκολης πορείας». Ο συντάκτης του παραπάνω κειμένου είναι ο καταξιωμένος πνευματικός εργάτης, πολυβραβευμένος συγγραφέας και ισόβιος οφειλέτης του ιεροκήρυκα ιστορικός Κώστας Σαρδελής. Ο λόγος του εκφράζει και διερμηνεύει τα αισθήματα πλήθους πετυχημένων πνευματικών ανθρώπων, που στο άνθισμα της ηλικίας τους και τις κρίσιμες στιγμές τους γνώρισαν και αποδέχθηκαν τον τότε ιεροκήρυκα.
Στις εφημερίδες του 1950 και αργότερα συνεχείς είναι οι καταγραφές ? επιβραβεύσεις του σημαντικού του έργου. Παραμένει, εξάλλου, ζωηρός ο απόηχος του μεγάλου Εκκλησιαστικού και παιδαγωγικού έργου, που με ισχυρό πνεύμα αγάπης και θυσίας σαν ιεροκήρυκας ο αείμνηστος π. Νικηφόρος επετέλεσε στον τόπο μας.Κι όταν στις 28-9-1958 έπαιρνε μετάθεση «για λόγους υγείας» και πορευόταν στην Εκκλησία της Φωκίδας μαζί, προίκα από τον τόπο μας, έπαιρνε τα δάκρυα, την αγάπη και τις προσευχές του ευαίσθητου Εκκλησιαστικού σώματος της τοπικής μας Εκκλησίας, που αναγνώριζε την προσφορά του εδώ.Τα χρόνια πέρασαν. Άλλοι πνευματικοί εργάτες, ήρθαν εδώ και καλλιέργησαν το Εκκλησιαστικό μας χωράφι.Η ενθρόνισηΣτις 27-6-1968 όμως μήνυμα χαράς απλώθηκε στο κοινωνικό μας σώμα. Ύστερα από πρόταση του μεγάλου εκείνου Αρχιεπισκόπου των οραματισμών και της διακονίας Ιερωνύμου η Αγία και Ιερά Σύνοδος εξέλεξε νέο Μητροπολίτη, στη θέση του ήδη παραιτηθέντος Δωροθέου, τον άλλοτε ιεροκήρυκα Νικηφόρο Δεδούση. Στις 7 Ιουλίου έγινε η χειροτονία του στην Αθήνα και στις 21-7 πραγματοποιήθηκε η ενθρόνιση του στην Λευκάδα.
Η ενθρόνιση υπήρξε σεισμικό γεγονός για το λαό της Μητροπόλεως μας. Ένα αμέτρητο πλήθος ανθρώπων, οι περισσότεροι σήμερα ώριμοι, ολοκληρωμένοι, παλαιοί μαθητές των κατηχητικών συνάξεων, υποδεχόταν τον πατέρα τους.Δάκρυα χαράς! Αλαλαγμοί ανακούφισης. Επιφωνήματα ελπίδος κεντούσαν τον καμβά εκείνον των συγκινησιακά δυνατών στιγμών, που ζούσε ο λαός μας.Νέα αγωνιστική έπαλξη. Καινούργιοι αγώνες Εκκλησιαστικής μαρτυρίας ξεκίνησαν. Ο νέος ιεράρχης, σαν «έτοιμος από καιρό» αμέσως ξεκίνησε την ποιμαντική του εργασία. Θείες λειτουργίες, κηρύγματα δύο ή και τρεις φορές την Κυριακή σε διαφορετικά χωριά, συζητήσεις διαπροσωπικές, κατηχητικά, ψυχαγωγικές ευκαιρίες, φιλικούς κύκλους ήταν τα κέντρα πνευματικής του δράσης.Το γηροκομείοΤις πρώτες μέρες λειτούργησε το Γηροκομείο αποδεικνύοντας πρακτικά την αγάπη του στους απόμαχους της ζωής. Δημιούργησε και λειτούργησε Εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις δίπλα στην Ιερή Μονή της Φανερωμένης. Χειροτόνησε νέους κληρικούς και τους έστειλε στην διακονία των ανθρώπων. Ενεθάρρυνε όλους τους κληρικούς προκειμένου να ευπρεπίσουν τους ναούς της ενορίας τους, να εργασθούν ποιμαντικά, να προσφέρουν βοήθεια σʼόσους αναζητούν βοήθεια.Πρόσεξε τις δύο Ιερές Μονές - Φανερωμένης και Καθαρών Ιθάκης ? και στήριξε ποικιλότροπα τους μοναχούς. Με συνετές και επίμονες ενέργειες του δωρήθηκε τμήμα ιερού λειψάνου του Αγίου Ραφαήλ στο χωριό του Περαχώρι Ιθάκης.Ανέπτυξε αξιοζήλευτα φιλανθρωπική δράση ανακουφίζοντας το πλήθος των οικονομικά αδύναμων.
Το φιλόπτωχο ταμείο και το ταμείο σπουδαζόντων αδιάκοπα λειτούργησαν προσφέροντας ό,τι ήταν δυνατόν στους ευπερίστατους.Η ίδρυση, κατασκευή και λειτουργία του Εκκλησιαστικού Οικοτροφείου αποτελεί μέριμνα του ιεράρχη.
Παλαιοί τρόφιμοι και σήμερα πετυχημένοι επαγγελματίες ή πετυχημένοι οικογενειάρχες μιλούν αδιάκοπα για το ανεξόφλητο χρέος τους στο πατέρα και Μητροπολίτη.
Σε εκείνον χρωστούν την ενασχόλησή τους με τα γράμματα.
Ιδιαίτερα επέμενε να ζήσουν οι Χριστιανοί με μυστηριακή και Εκκλησιαστική γενικότερα ζωή. Πόθος και ιερό του πάθος ήταν ο Χριστός να εξουσιάζει τις καρδιές των ανθρώπων.
Συμπερασματικά, τολμούμε αβίαστα να σημειώσουμε πως ο αείμνηστος Μητροπολίτης μας Νικηφόρος λειτούργησε σαν πνευματικός αιμοδοτικά σταθμός, που διοχέτευε το αίμα στο κοινωνικό μας σώμα. Υπήρξε πνευματικά - και όχι μόνο - αναστηλωτής της τοπικής μας κοινωνίας. Οξυγόνωνε διαρκώς και ασταμάτητα τις υπάρξεις των ανθρώπων με το αμόλευτο πνεύμα της αγάπης, της ελευθερίας και της ειρήνης του Χριστού. Υπήρξε ο αληθινός δάσκαλος, τίμιος οδηγός, πραγματικός πατέρας του ιστορικού λαού της τοπικής μας Εκκλησίας. ʽΕνας ιεράρχης κρυστάλλινου ήθους, που κόσμησε με την παρουσία του την Ελλαδική ιεραρχία και λάμπρυνε τον ιστορικό θρόνο της Μητροπόλεως Λευκάδας και Ιθάκης.
Πρωτοπρεσβύτερος ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου