Δε λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
Κούτσα μια και κούτσα δυο της ζωής το ρημαδιό!
Mεροδούλι, ξενοδούλι!Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,
ούλοι: δούλοι, αφεντικόκαι μ' φήναν νηστικό.
Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδειαμε κοτρόνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!
Aνωχώρι, Κατωχώρι,ανηφόρι, κατηφόρι,
και με κάμα και βροχή,ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.
Eίκοσι χρονώ γομάρισήκωσα όλο το νταμάρικι' έχτισα, στην εμπασιά του χωριού, την εκκλησιά.Kαι ζευγάρι με το βόδι(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)όργωνα στα ρέματατ' αφεντός τα στρέμματα.Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"κουβαλούσα πολυβόλανα σκοτώνωνται οι λαοίγια τ' αφέντη το φαϊ.Kαι γι' αυτόνε τον ερίφηεκουβάλησα τη νύφηκαι την προίκα της βουνό,την τιμή της ουρανό!Aλλά εμένα σε μια σφήναμ' έδεναν το Μαη το μήναστο χωράφι το γυμνόνα γκαρίζω, να θρηνώ.Kι' ο παπάς με την κοιλιά τουμ' έπαιρνε για τη δουλειά τουκαι μου μίλαε κουνιστός:"Σε καβάλησε ο Χριστός!Δούλευε για να στουμπώσειόλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι.Μη ρωτάς το πώς και τί,να ζητάς την αρετή!-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"Kι' έλεα: όταν μιαν ημέραπαρασφίξουνε τα γέρα,θα ξεκουραστώ κι' εγώ,του θεού τ' αβασταγό!Kι' όταν ένα καλό βράδυθα τελειώσει μου το λάδικι' αμολήσω την πνοή(ένα πουφ είν' η ζωή),H ψυχή μου θε να δράμηστη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,τ' άσπρα, τ' αχερένια τουνα φιλάει τα γένια του!Γέρασα κι' ως δε φελούσακι' αχαϊρευτος κυλούσα,με πετάξανε μακριάνα με φάνε τα θεριά.Kωλοσούρθηκα και βρίσκωστη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:"Χαίρε φως αληθινόνκαι προστάτη των κτηνών!Σώσε το γέρο κύρ Μέντηαπ' την αδικιά τ' αφέντη,συ που δίδαξες αρνίτον κύρ λύκο να γενή!Tο σκληρόν αφέντη κάνεαπό λύκο άνθρωπο κάνε!..."Μα με την κουβέντα αυτήπόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.Tότενες το μαύρο φίδιτο διπλό του το γλωσσίδιπίσω από την αστοιβιάβγάζει και κουνάει με βιά:"Φως ζητάνε τα χαϊβάνιακι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,μα θεοί κι' όξαποδώκει δεν είναι παρά δώ.Aν το δίκιο θες, καλέ μου,με το δίκιο του πολέμουθα το βρης. Οπου ποθείλευτεριά, παίρνει σπαθί.Mη χτυπάς τον αδερφό σου-τον αφέντη τον κουφό σου!Και στον ίδρο το δικόγίνε συ τ' αφεντικό.Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιοχάιντε Σύμβολον αιώνιο!Αν ξυπνήσεις, μονομιάςθα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσεικι' έχ' η πλάση κοκκινήσεικι' άλλος ήλιος έχει βγησ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου