Χτες κατέβηκα στο νοσοκομείο για να γράψω φάρμακα για τη μανα,έφτασα 10 και 10 το πρωί στο γραφείο που ήταν οι γιατροί τα νούμερα είχαν τελειώσει,έως το 25.
Οι γριουλες περίμεναν υπομονετικά στην ατελείωτη ουρά κάνοντας υπολογισμούς αν θα προλάβουν το λεωφορείο για Άγιο Πέτρο η το καράβι για το Μεγανησι.
Ο σκοτεινός διάδρομος και η ορθοστασία δεν ήταν και ότι καλύτερο,και δεν βιαζόμουν μη χάσω κάποιο λεωφορείο, η γιαγιουλα δίπλα με το καλήμερα άρχισε την ανάκριση, από που είσαι πσχημ;
Α απ το χωριοσ έχω το τάδε συγγενή, και άλλα πολλά η ζωντάνια της επικοινωνίας στο μικρο νησί που λίγοι πολλοί όλοι γνωριζομαστε.Συμπαθητικη η γιαγιά
Το ερείπιο που το είχα επισκεφτεί πρώτη φορά γιαπί το 1974,όταν ήμουν ασθενής στο άλλο ερείπιο που ήταν δίπλα.
Η εντύπωση που μου άφησε ήταν τεράστιο,γυαλιστερό, φωτεινό,με μεγάλα δωμάτια αλλά μόνο με τρία κρεβάτια και όχι με οχτώ που ήμουν εγώ. Μετά από 34 χρόνια η κατασκευή δεν θυμίζει τίποτα από τα παραπάνω
Παρα τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού.
Βαρέθηκα και είπα να πάω για καφέ θα γυρνούσα σε κάνα δυο ώρες
Όταν βγήκα είδα στο ήλιο τον υποδιοικητή του εξήγησα ότι ο κόσμος ήταν πολλοί, και ένας μόνο γιατρός δεν τους προλαβαίνει, και έφυγα.
Μετά από μια μισή ώρα που γύρισα η γιαγιουλα ήταν εκεί
Ο υποδιοικητής με το που με είδε μου φώναξε να μου εξηγήσει ότι είναι καινούργιοι και το μόνο που θέλουν είναι πίστωση χρόνου και όλα θα φτιάξουν
Του είπα ότι πίστωση από εμένα θα έχει , έτσι και αλλιώς από το παλιό ερείπιο στο καινούργιο, τα γεροντάκια όμως δεν έχουν να δώσουν.
Και μετά 34 χρόνια πίστωση δίνω
Φουρδακλας είναι ο βάτραχος στη διαλεκτο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου