Ευχαριστώ Κατερινα

Η μοναξιά δεν εχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν ανοίγει τα μπούτια της με πνιχτά γελάκια,
βοιδίσιο βλέμμα κοφτούς αναστεναγμούς
και ασορτί εσώρουχα

Η μοναξιά εχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά.
Στέκεται με υπομονή στην ουρά- μπουρναζι-αγ βαρβαρα-κοκκινιά-τούμπα-σταυρούπολη-καλαμαρια.

Εξπερματώνει ουρλιάζοντας,κατεβάζει με αλυσίδες τα τζάμια,βάζει μπουρλότο στην ιδιοκτησία,και οταν πήζει το αίμα της που ξεπουλάν την φάρα της χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζειμπέκικο κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της ενα καλά ακονισμένο τσεκούρι.




 








Η μοναξιά,η μοναξιά μας λέω,για την δική μας λέω είναι τσεκούρι στα χέρια της που πάνω απο τα κεφάλια μας



ΓΥΡΙΖΕΙ

ΓΥΡΙΖΕΙ






ΓΥΡΙΖΕΙ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%93%CF%8E%CE%B3%CE%BF%CF%85Ευχαριστώ Κατερινα