Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Toril Margrethe Engeland

Το κορίτσι από τη Νορβηγία ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά του Περ Ρέινταρ Ενγκελαντ, μηχανικού εταιρείας τηλεφωνίας και της Χέλγκα Μαργκρέτα, η οποία σπούδαζε ιστορία της τέχνης στο Οσλο, λάτρευε τα ταξίδια και είχε ένα ισχυρό αίσθημα δικαίου, όπως λέει στην «Ελευθεροτυπία» η αδελφή της, Λιβ Κάρι



.



Σύμφωνα με το πιστοποιητικό θανάτου, ο διπλωματικός αντιπρόσωπος της Νορβηγίας στην Αθήνα δήλωσε πως η Τόριλ πέθανε από «τραύματα στο στήθος και το λαιμό, αφού χτυπήθηκε από σφαίρα υψηλού διαμετρήματος».http://www.nrk.no/video/engeland_drapet/5EE7E04942F82D8E/emne/Toril%20Margrethe%20Engeland/

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Κάποτε μας κυβερνούσε

Φυτεύει το δέντρο με τη γλάστρα.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας συμμετείχε σε οικολογικές δράσεις στην Κωνσταντινούπολη στο πάρκο Γκεζί,  όπου πρόσφατα είχε γίνει επίκεντρο σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών και τουρκικής αστυνομίας.



Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Βροντόφωνοι ΣΜΥ Τελετή Ορκωμοσίας σπουδαστών Τρίκαλα δεξίωση Υφυπουργός ...

Κάποιοι ανεγκέφαλοι τους διδάσκουν ότι γκαρίζοντας δείχνουν δύναμη και αποφασιστικότητα!
 Δεν βλέπετε με τι ικανοποίηση και ευχαρίστηση τους ακούει η ηγεσία των Ε.Δ.?
 Ποιοι είναι οι βλαμμένοι τελικά???






Τι να κάνουν τα παιδιά;

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

O άχρηστος πια ηλίθιος

Απολύθηκε ο Ν.Μπογιόπουλος από το “Ριζοσπάστη” επειδή δεν υπέγραψε ατομική σύμβαση.
Η ιδεολογία σταματά όπου αρχίζει η εξουσία να αισθάνεται άσχημα. 



Ένα παράδειγμα επιβολής της κουτοπονηριάς από τα αριστερά. 


Θα ρωτήσετε, ίσως, μα τι σόι αριστερά είναι αυτή που υιοθετεί την πρακτική της δεξιάς;

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Oχι αυτό δεν είναι βία, είναι παράπλευρη απωλεια.

«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Συγγνώμη»

Γονείς σε απόλυτη φτώχεια ζητούν να αφήσουν το παιδί τους στα χωριά SOS

Η Αννα ήταν ακόμα στον παιδικό σταθμό. Είχε πάει απόγευμα και η μαμά της δεν είχε εμφανιστεί. Οι νηπιαγωγοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ωσπου το κοριτσάκι έβγαλε κάτι απ' την τσέπη του. Ηταν ένα σημείωμα: «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Δεν έχω λεφτά, δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της».

Ο άνθρωπος που μου λέει την ιστορία την διηγείται σαν κάτι συνηθισμένο. Ο Στ. Σιφνιός είναι υπεύθυνος της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS. «Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία», λέει. «Και ο εισαγγελέας έστειλε το παιδί σ' εμάς».
Ολα αυτά δεν έγιναν σε κάποιο βιβλίο του Ντίκενς. Εγιναν σε μια συνοικία της Αθήνας. Η μαμά της Αννας δεν είναι τρελή. Είναι μια κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και πανικοβλήθηκε. Σαν την ιστορία της, υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιες ακόμη ιστορίες. Σήμερα στην Ελλάδα πεντακόσιοι γονείς είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση, που ζήτησαν στα Παιδικά Χωριά SOS να αφήσουν εκεί το παιδί τους.

«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση. Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π. Βασταρούχα. «Τώρα τα μισά αιτήματα είναι από γονείς σε απόλυτη φτώχεια. Οκτώ στις δέκα φορές είναι Ελληνες, τις πιο πολλές φορές μονογονεϊκές οικογένειες, συνήθως χωρίς άλλους συγγενείς».
Η κυρία Μαρίνα εδώ και 19 χρόνια είναι μητέρα στα Χωριά SOS. Εκείνη ζει την ιστορία από την άλλη πλευρά. «Το καινούργιο παιδάκι το φέρνει στο σπίτι μας η μαμά του», λέει. «Του δείχνει το κρεβάτι του, του δείχνει το δωμάτιό του, του δείχνει εμένα. Και μετά, «σ' αγαπάω» λέει, και φεύγει. Και το παιδάκι μένει στην πόρτα». Το ακούω στη φωνή της.
Στέκονται και κοιτάζουν

Η κυρία Μαρίνα κάνει προσπάθεια για να συνεχίσει. «Κανένα τους δεν φωνάζει», λέει. «Στέκονται στην πόρτα και κοιτάζουν μέχρι να χαθεί η μαμά τους. Αν είναι αδελφάκια, δύο ή πιο πολλά, εκείνο το βράδυ δεν μπορείς να τα χωρίσεις. Τα βάζεις το καθένα στο κρεβάτι του και δέκα λεπτά μετά γίνονται ένα κουβάρι, μαζεύονται όλα μαζί ξανά, να αγγίζουν το ένα το άλλο».
Κανονικά, τα Χωριά SOS δεν δέχονται παιδιά που η οικογένειά τους είναι απλώς φτωχή. Γι' αυτές τις οικογένειες υπάρχει πρόγραμμα στήριξης στο σπίτι. Αλλά η απόλυτη φτώχεια δεν πάει σχεδόν ποτέ μόνη της. «Ηρθε ένα κοριτσάκι εδώ και νόμιζα πως έχει πρόβλημα. Τριών χρόνων, δεν ήξερε ούτε 15 λέξεις», λέει η κοινωνική λειτουργός. «Το είδαν οι γιατροί και είπαν πως η υγεία του είναι μια χαρά. Ο μπαμπάς του στις λαϊκές, η μαμά του τυφλή, το είχαν εγκαταλείψει το παιδί. Οταν δεν σου μιλάει κανείς, πώς να μάθεις λέξεις;». Η φτώχεια οδηγεί στην παραμέληση, ακόμα και στην κακοποίηση. Κάποιοι άνθρωποι, πριν φτάσει το παιδί τους εκεί, διαλέγουν την άλλη λύση. Οσο ακραία κι αν φαίνεται σ' εμάς.


«Εβγαινα απ' το Χωριό να πάρω γάλα για τα δικά μου τα παιδιά», λέει η κυρία Μαρίνα. «Στην κεντρική πύλη ήταν μια γυναίκα μ' ένα κοριτσάκι. Δεν ήξερε ότι εγώ είμαι μητέρα SOS, δεν με είδε καν. Κρατούσε το παιδί της όρθια και του μιλούσε. «Μη νομίζεις πως η μαμά δεν σ' αγαπάει. Σε λατρεύει η μαμά, αλλά δεν έχει να σου δώσει φαγητό. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι εδώ...». Νόμιζε πως θα μπει μέσα, θα βρει κάποιον να αφήσει το παιδάκι και θα φύγει». Η κυρία Μαρίνα κρατάει με το χέρι της το μέτωπό της.

 Οσα χρόνια κι αν είσαι εδώ, μερικά πράγματα δεν τα συνηθίζεις ποτέ. «Το κρατούσε απ' το χέρι», λέει. «Κι αυτό δεν μιλούσε. Μόνο είχε σηκώσει το κεφαλάκι του και την κοίταζε. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Εφυγα. Είχα να πάρω γάλα στα δικά μου τα παιδιά».


Της Μαριλης Μαργωμενου

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Il conformista, Giorgio Gaber




Όλοι ονειρεύονται να «πιάσουν την καλή».
Όμως την καλή την πιάνουν λίγοι και την πολύ καλή ακόμα λιγότεροι.
Οι περισσότεροι προσπαθώντας να πιάσουν την καλή πιάνουν τελικά
τα «α_____α» τους.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Τρελοκαμπέρος

Ο Δημήτριος Καμπέρος (1883-1942) υπήρξε από τους πρωτοπόρους της Πολεμικής Αεροπορίας στην Ελλάδα.
Αρχικά ήταν αξιωματικός του πυροβολικού και ήταν ένας από τους έξι Έλληνες αξιωματικούς που εστάλησαν για αεροπορική εκπαίδευση στην Γαλλία το 1911. Στις 13 Μαϊου 1912 πραγματοποιεί την πρώτη πτήση με στρατιωτικό αεροπλάνο στην Ελλάδα, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου έτους αφού τροποποιήθηκε το αεροσκάφος του σε υδροπλάνο, έσπασε το τότε παγκόσμιο όριο ταχύτητας των 110 χιλιομέτρων την ώρα. Στις 11 Οκτωβρίου 1912 εκτέλεσε την πρώτη του αναγνωριστική αποστολή κατά την έναρξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου[1]. Με το πέρας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1918) απασχολήθηκε ως εκπαιδευτής νέων αεροπόρων και για ένα διάστημα διατέλεσε διοικητής της Σχολής Ικάρων. Πέθανε από κακουχίες και ασιτία την περίοδο της Κατοχής.
Λόγω των ριψοκίνδυνων πτήσεών του, του δόθηκε το παρατσούκλι Τρελοκαμπέρος, το οποίο αργότερα έγινε λαϊκή έκφραση που δηλώνει αλλόκοτη συμπεριφορά. Η προσφώνηση πέρασε στη λαϊκή γλώσσα με επανανάλυση της κλητικής Τρελοκαμπέρο σε ονομαστική θηλυκού (τρελοκαμπέρω) για σκωπτικό χαρακτηρισμό γυναικών.


Στις 11 Οκτωβρίου 1912 ο υπολοχαγός αεροπόρος Δημήτριος Καμπέρος, κατά την εκτέλεση αποστολής αναγνώρισης (και βομβαρδισμού) στο μέτωπο της Θεσσαλίας, εισέδυσε σε βάθος 60 χιλιομέτρων μέσα στο εχθρικό έδαφος, με αποτέλεσμα τα σφοδρά πυρά του τουρκικού πεζικού να τρυπήσουν τις πτέρυγες του Farman του, χωρίς άλλες συνέπειες.



Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

20 χρόνια χωρις τη Κατερινα 3 Οκτωβρη 1993

 Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι. 


Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας. 
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ' του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν' αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ' την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ.

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Σήμερα βλέπουμε που καταλήγουν οι ΗΛΙΘΙΟΙ όταν δεν είναι πια ΧΡΗΣΙΜΟΙ



Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι,ότι τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Η χρυσή αυγή είναι η κορυφή του παγόβουνου,ακόμα και αν πάψει να είναι ορατή η κορυφή του,
το παγόβουνο θα είναι καλά κρυμμένο.
Η χρυσή αυγή είναι ένα φασιστικό,εγκληματικό, ελεεινό και τρισάθλιο περίστροφο.
Αλλά είναι μόνο το περίστροφο.





Οι δημιουργοί,αυτοί που το χρησιμοποίησαν,και το χρησιμοποιούν και σήμερα,θα είναι πάντα άφαντοι,ατιμώρητοι και υπεράνω πάσης υποψίας.
Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι,τον κάτοχο του περιστρόφου,να το έχει βάλει κάτω και να το πατάει,για να το τιμωρήσει μπροστά σε όλους που καμαρώνουν μπροστά στο ''θέατρο του παραλόγου''.
Και όλοι οι υπόλοιποι,να χαίρονται,να πανηγυρίζουν,με το σκεπτικό ότι,''ας τελειώνουμε πρώτα με το ρημάδι το κουμπούρι''.


Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Σε έναν τόπο που δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητος.
Σε έναν τόπο που οι ξένοι,με τους ντόπιους ''προαγωγούς'' θα μοιράζουν τους ρόλους του παιχνιδιού με στόχο να διχαζόμαστε, να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας,ώστε ποτέ να μην σηκώσουμε κεφάλι.
Αυτοί που έφεραν το  κόσμο στο σημείο να ψάχνει στα σκουπίδια.




Πότε θα τιμωρηθούν οι αλήτες,
πότε?,

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Φθινόπωρο

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου, στις 23:44 ώρα Ελλάδος, το βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει και η χώρα μας, υποδέχεται επισήμως το φθινόπωρο, καθώς την ώρα εκείνη θα λάβει χώρα η φετινή φθινοπωρινή ισημερία. Αντίστοιχα στο νότιο ημισφαίριο θα εγκαινιασθεί η άνοιξη με την εαρινή ισημερία.



Αν και υπάρχει η πεποίθηση ότι κατά την φθινοπωρινή ισημερία η διάρκεια της ημέρας και της νύχτας είναι ίσες, στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει μόνο στους τόπους που βρίσκονται ακριβώς πάνω στον Ισημερινό της Γης. 

Σύμφωνα με τον διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύση Σιμόπουλο, στις περιοχές που βρίσκονται είτε πάνω είτε κάτω από τον Ισημερινό, η «ίση μέρα-ίση νύχτα» συμβαίνει μερικές ημέρες πριν ή μετά από την ημερομηνία της «ισημερίας».





Έτσι, στην Αθήνα, που βρίσκεται 38 περίπου μοίρες βόρεια του Ισημερινού, η πραγματική «ίση ημέρα – ίση νύχτα» θα συμβεί στις 26 Σεπτεμβρίου. Έκτοτε, σταδιακά οι νύχτες (Ήλιος κάτω από τον ορίζοντα) θα αρχίσουν να διαρκούν περισσότερο από τις ημέρες (Ήλιος πάνω από τον ορίζοντα), έως το χειμερινό ηλιοστάσιο της 21ης Δεκεμβρίου φέτος, οπότε η διάρκεια της νύχτας θα βρεθεί στο ζενίθ της.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

«Όλοι Ναζί τον φάγατε»




Πέρυσι το καλοκαίρι είδες το διαφημιστικό τρέιλερ και γελούσες στο καφενείο. «Και λίγες έφαγε η παλιοκουμμούνα» έλεγες στον κολλητό σου κι αυτός σου απαντούσε «να αγιάσει το χέρι του Ηλία». Τον επιβράβευσες τον Ηλία με την ψήφο σου και τον έστειλες στο «μπουρδέλο» να τους πλακώσει όλους στο ξύλο. Μαζί έστειλες στη Βουλή και μια συμμορία «γνήσιων Ελλήνων» για να ξεβρομίσουν τον τόπο από αλλόθρησκους «υπάνθρωπους» και αλλόφυλες «κατσαρίδες». Εδώ και ένα χρόνο κάποιοι δεν τολμούν να στο πουν στα ίσια επειδή φοβούνται μη σε χάσουν από «πελάτη»


 Σε λένε ανήξερο, σε βαφτίζουν ανίδεο και παραπλανημένο. Μα προς θεού δεν σε λένε φασίστα, δεν σε λένε Ναζί μη και σε στενοχωρήσουν. Οι καιροί είναι δύσκολοι λένε και κανείς δεν περισσεύει. Είτε είναι ψηφοφόροι είτε είναι τηλεθεατές, αναγνώστες ή ακροατές. «Δεν είναι στο DNA του Έλληνα ο φασισμός» όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας. Ε, για να το λέει αυτός κάτι θα ξέρει. Εξάλλου η πόρτα της πολυκατοικίας θα είναι πάντα ανοιχτή για σένα. Αν σοβαρευτείς και λιγάκι ακόμα και στην κυβέρνηση χωράς.



Όσο και να σε «χαϊδεύουν» όμως θέλω να το ξέρεις. Το ψηφοδέλτιο σου είναι βαμμένο με αίμα. Η απάντηση που έδωσες πριν λίγες μέρες στο γκάλοπ είναι κι αυτή βαμμένη με αίμα. Οι πατάτες και τα πεπόνια που σου έδωσαν είναι κι αυτά βαμμένα με αίμα. Και όχι με αίμα «ξένου» αλλά με αίμα Έλληνα. Όπως αυτό που πας και δίνεις στις ρατσιστικές τους αιμοδοσίες. Αλλά το πρόβλημά τους δεν ήταν οι «ξένοι». Αυτό ήταν το άλλοθι για να σε φέρουν δίπλα τους. Το πρόβλημά τους είναι εδώ. Ανάμεσά μας. Και τώρα έγινες κι εσύ μέρος του «προβλήματος». Τώρα δεν είσαι απλά ένας αγανακτισμένος ψηφοφόρος. Είσαι Ναζί και συνένοχος




 Το αίμα του Παύλου λέρωσε κι εσένα και δεν ξεπλένεται με «δεν άκουσα, δεν ήξερα». Και άκουσες και είδες και ήξερες. Το είδες από εκείνο το πρωί που ο Ηλίας σου χαστούκιζε τη Λιάνα την «κουμμούνα». Εσύ τους έδωσες τον σουγιά και το μαχαίρι. Κι όπως έλεγε κι ο Πάγκαλος «μαζί τον φάγατε» ή... «ναζί τον φάγατε».





Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Βασίλης Γ. Ραφαηλίδης


Ο φασισμός και ο ναζισμός είναι ο «σοσιαλισμός» των μι-κρομεσαίων. 

Ο φασισμός έχει χαμαιλεοντική ικανότητα μεταμφίεσης και δεν είναι πάντα δικτατορικός. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ούτε ο Μουσολίνι, ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο δικός μας Μεταξάς κατέλαβαν την εξουσία με τη βία. Την εξουσία τούς την παρέδωσαν οι αστοί για να καλμάρουν τους έξαλλους μικροαστούς και δι’ αυτών να ανακόψουν την ανάπτυξη του μαρξιστικού εργατικού κινήματος. 

Οι αστοί θα καταλάβουν έγκαιρα πως ο φασισμός όχι μόνο τους βολεύει σε περιόδους κρίσης, αλλά είναι και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την ανάσχεση της ανάπτυξης του κομουνιστικού κινήματος.


Κική Δημουλά _ Το ρεμάλι


Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Το καλό παιδί, από τη Λευκάδα

Σήμερα έφαγα  ήττα ,από αυτές που σου τραβάνε το αυτί, και σου φωνάζει,
κοίτα ο κόσμος αλλάζει,
και γονατίζει,
μπροστά στο διεφθαρμένο σύστημα,
είναι oι ημέρες γκαστρωμένες,
είναι πολλά τα λεφτά Αρη..........................




Θέλει τόλμη και αρετή η ελευθερία ,κάτι τέτοιες μαλακίες με έκαναν μετανάστη.
Να γιατί χρειάζονται τα καλά παιδιά,για να συνετίζουν και να βάζουν στον ίσιο δρόμο τα ατίθασα,και ονειροπαρμένα παιδιά
 ..............Προς αποκατάσταση της αλήθειας δημοσιεύω, το βιογραφικό σημείωμα του ΚΑΛΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, όπως αυτό μου στάλθηκε από τον ίδιο........................




Το αποσμητικό  σας είναι  πολύ ωραίο, κύριε μου,
αλλά δεν είναι αυτό αρκετό για να γίνετε λουλούδι



Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Νίκος Γράψας - Αλατσατιανέ μου αγέρα




ΝΙΚΟΣ ΓΡΑΨΑΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Γεννήθηκε στο νησί Λευκάδα το 1957. Στο οικογενειακό περιβάλλον έμαθε τα πρώτα δημοτικά τραγούδια.



Η εσωτερική μετανάστευση φέρνει την οικογένεια του στο νομό Αττικής. Οι σπουδές τον φέρνουν αργότερα στην Αθήνα σ’ένα αστικό περιβάλλον. Από τα μαθητικά χρόνια εμφανίζεται μπροστά σε κοινό παίζοντας ροκ μπαλάντες και δικά του τραγούδια. Πρώτο όργανο η κιθάρα, διαδεδομένο και αγαπητό στη νεολαία της δεκαετίας του '70 στην Αθήνα. Μετά το Λύκειο έρχεται σε επαφή με το ρεμπέτικο τραγούδι. Καταπιάνεται με το τρίχορδο μπουζούκι. Τα κοινά στοιχεία του μπλουζ και του ρεμπέτικου, όπως ο αυτοσχεδιασμός, η ρυθμική αλλά μελαγχολική τους διάθεση και η 'ομάδα' που απαιτείται για την ερμηνεία τους, ενθουσιάζουν και επηρεάζουν το Νίκο Γράψα.
Αρχίζει σπουδές στο Εθνικό Ωδείο, όμως το ενδιαφέρον του είναι αλλού: στις λαϊκές μουσικές, στη χαρά του αυτοσχεδιασμού και της πολυρυθμίας , της Βαλκανικής και Ανατολικής μουσικής. Ψάχνει στο παρελθόν. Ταξιδεύει στη Μ.Ασία, στη Σμύρνη, στην Καππαδοκία, στη Μ.Ανατολή, στα Βαλκάνια. Ανακαλύπτει τον ταμπουρά, όχι μόνο στις παλιές γκραβούρες αλλά και στα εργαστήρια της Ανατολής. Ασχολείται με τους τρίχορδους ταμπουράδες, το λαούτο και το ούτι.
Μελετά τη μουσική των λαών της Ανατ. Μεσογείου, συλλέγει τραγούδια από τα ελληνικά νησιά, μελετάει τις παλιές μουσικές καταγραφές της Ακαδημίας Αθηνών, ακούει με προσοχή τα διάφορα ιδιώματα των ελληνικών επαρχιών.
Ως μουσικός συνεργάστηκε με πολλές ορχήστρες και συνθέτες (Μ. Χατζιδάκης, Γ. Μαρκόπουλος, Δ. Σαββόπουλος, Χρ. Χαλαρής κ.α.).
Δημιουργούν με τον Χρ. Τσιαμούλη το συγκρότημα 'Δυνάμεις του Αιγαίου', όπου για πρώτη φορά ακούγονται στην ελληνική δισκογραφία όργανα όπως ο ταμπουρά, το νέι αλλά και το λαούτο, το ούτι, το κανονάκι σ’έναν καινούριο ρόλο έξω από τα τοπικά ιδιώματα.
Τελειώνει τις σπουδές της φούγκας και της ενορχήστρωσης με τον Δ. Δραγατάκη. Αρχίζει μαθήματα βυζαντινής μουσικής και μελετάει το μουσικό σύστημα των Τούρκων και των Αράβων. Γράφει τραγούδια.
Οι 'Δυνάμεις του Αιγαίου' κυκλοφορούν τρεις συλλογές τραγουδιών:
  • 1. Δυνάμεις του Αιγαίου (LYRA)
  • 2. Ήχος Β' (ΕΜΙ)
  • 3. Ανατολικό παράθυρο (ΣΕΙΡΙΟΣ)
    Επόμενο συγκρότημα το ΆΒΑΤΟΝ', σύμπραξη ανατολικής και δυτικής μουσικής σε ποίηση Σαπφούς. Κυκλοφορούν ένα δίσκο στο ΣΕΙΡΙΟ του Μ. Χατζιδάκη.
    Συνεχίζει δημιουργώντας τη μουσική ομάδα 'ΠΑΡΑΛΟΣ' με την οποία κυκλοφορεί δύο συλλογές τραγουδιών:
  • 1. 'Στα βουνά της Αρκαδίας' με τραγούδια που συλλέγει επί τόπου και ηχογραφούνται σε συναυλία που δίνει στην Αθήνα (Μουσείο Ελληνικών λαϊκών οργάνων).
  • 2. Όι γυναίκες της πίκρας' με προσωπικές συνθέσεις στο ύφος της Ανατολικής μουσικής.
    Στη συνέχεια συγκεντρώνει και ηχογραφεί σε δύο διπλά CD τραγούδια και σκοπούς της Άσπρης Θάλασσας, του Αιγαίου με ερμηνείες που ξεφεύγουν από το μουσειακό στυλ και το φολκ λορ. Ο ίδιος πιστεύει πως περνάμε μία μεταβατική περίοδο από την τοπική παραδοσιακή σε μια “μεταπαραδοσιακή” μουσική όπου τα τραγούδια ξεφεύγοντας από το κοινωνικό και μυθολογικό - θρησκευτικό τους πλαίσιο έχουν κλασσικοποιηθεί και λειτουργούν πλέον σαν στοιχεία μουσικής γνώσης και εμπειρίας ώστε να προκύπτουν από τους νεότερους λαϊκούς συνθέτες των μεγαλουπόλεων καινούρια τραγούδια που συγκεντρώνουν στοιχεία από τα διάφορα τοπικά μουσικά ιδιώματα.
    Συνεργάζεται στην παραγωγή μιας μουσικής συναυλίας και στην ηχογράφηση της με ανέκδοτα αρβανίτικα τραγούδια της Αττικής και της Καλαβρίας, έχοντας τη μουσική επιμέλεια.
    Τίτλος του έργου: 'Το τριαντάφυλλο του βράχου' (ΕΥΙΙΑ)(τραγούδι: Δόμνα Σαμίου, Θ. Μωράΐτης, Α. Μάνου).
    Κάνει την ενορχήστρωση και τη μουσική παραγωγή του έργου του κρητικού συγκροτήματος 'Νεάρχου Παράπλους' , 'Τραγούδια που έφερε ο Νοτιάς' (LYRA).
    Με τον βιολιστή Γιάννη Ζευγόλη ηχογραφούν για λογαριασμό των Ναξιακών συλλόγων, τραγούδια και σκοπούς της Νάξου.
    Το 1997 κυκλοφορεί το έργο του 'Μικροί έρωτες στη Λυπημένη πόλη' (LYRA) με προσωπικά τραγούδια σε ένα συγκερασμό ανατολικών και δυτικών μουσικών στοιχείων.
    Έχει παρουσιαστεί σε πάμπολλες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, στην Αμερική και σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ Μεσογειακής μουσικής.
    Συνεργάζεται επίσης με το συγκρότημα 'Τρίχορδον' παίζοντας ταμπουρά και λαούτο με τους πιο καταξιωμένους σολίστ του τρίχορδου μπουζουκιού της μεταπολεμικής περιόδου.
    Συνεργάζεται με το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (Ε.Α.Π.) στη συγγραφή βιβλίου για την ελληνική μουσική, στο τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού.
    Διδάσκει ελληνικά, λαϊκά νυκτά όργανα και είναι επικεφαλής του τομέα ελληνικής παραδοσιακής μουσικής στο δημόσιο Μουσικό σχολείο Δ. Αττικής, στο Εθνικό Ωδείο και στο Ωδείο KODALY.





  • Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

    Ένα μέρος οίνου, τρία μέρη νερό, σαν τους αρχαίους Έλληνες





    «Δεν τον καταλαβαίνω. Μια ζέστη, μια κρύο, τέτοιο σκωτσέζικο ντους ούτε ο Ιούδας δεν μου είχε χαρίσει. Τη μια δηλώνει ότι δεν πιστεύει σε μένα και μετά βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγιασμού για να τον ραντίσει ο πάτερ. Δεν πάει έτσι όμως, δεν μπορούν όλοι να με θυμούνται όποτε τους συμφέρει. Δεν βαφτίζει τα παιδιά του, δεν παντρεύεται με θρησκευτικό γάμο και πάει στο σχολικό αγιασμό; Εγώ τί συμπέρασμα να βγάλω από όλα αυτά; Με αγαπάει ή όχι;»




     Aναρωτιέται φανερά προβληματισμένος, ο ψαρομάλλης Παντοκράτορας.

    Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

    Λόλα μας έφαγαν το μήλο,ζητάνε και τα ρέστα...

    Υπήρχαν εποχές που ο δάσκαλος διαπαιδαγωγούσε και ο καθηγητής καθοδηγούσε αποπνέοντας σεβασμό.  Δεν αμειβόταν ποτέ καλά.



    Δεν είχε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα  και η παραπαιδεία ήταν κάτι άγνωστο για αυτόν.
    Τα χρόνια πέρασαν και οι κροίσοι δημόσιοι υπάλληλοι εμφανίστηκαν μαζί με τους αγωνιστές συνδικαλιστές.
    Ο καθηγητής του 21ου αιώνα κάνει διακοπές, πληρώνεται για τρείς μήνες τσάμπα και όταν έρθει η ώρα να καθοδηγήσει απεργεί για να συνεχίσει να πληρώνεται τσάμπα.
    Φυσικά κάποια απογεύματα κάνει και τα φροντιστήρια του για λίγο μαύρο χρήμα κατά περίπτωση. Που μπορεί να καταλήξει όμως μία κοινωνία μία νέα γενιά με τέτοια καθοδήγηση άραγε?



    Βεβαία όλοι οι παθιασμένοι επιδοτούμενοι συνδικαλιστές της παιδείας έχουν τα επιχειρήματα τους που θα προβάλλουν ως άλλοι Κολοκοτρώνηδες στα κανάλια, γεμάτοι πάθος και μίσος ενίοτε.



    «Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες». Νίκος Καζαντζάκης

    Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

    Change For A Dollar

    Το βίντεο ακολουθεί έναν άνθρωπο που αλλάζει τη ζωή όσων συναντά με μικρές πράξεις. Μοιράζοντας ότι έχει σε όποιον έχει ανάγκη, στην πραγματικότητα δεν μοιράζεται όσα έχει, αλλά αυτό που είναι. Στην ουσία αλλάζοντας την κοινωνία στην οποία ζει, αντικαθιστά την αξία του χρήματος με την αγάπη.

    Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

    ΟΠΑΠ

    Περνώντας σήμερα έξω από πρακτορείο του ΟΠΑΠ,έπεσα στο εξ εις περιστατικό.
    Πατέρας  περίπου 35 με 40 βγαίνει με το γιο του,γύρω στα 6 με 8 από μέσα.

    Ακολουθεί ο παρά  κάτω διάλογος.
    Πατέρας. Εσύ φταις ρε χάσαμε είσαι γκαντεμης.
    Γιος. Γιατί τι έκανα?
    Πατέρας. Πρέπει να είσαι χαρούμενος εκεί μέσα βρε να λες θα κερδίσω,εσύ ήσουν κατσούφης.


    Μέ τα μυαλά στα κάγκελα έμεινα.......

    Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

    Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

    Μόλις ανακάλυψα το ημερολόγιο!

    Αντιγραφή απο το ημερολόγιο ενος ανεργου




     Άφησα την Αθήνα, έφτιαξα τη ζωή μου, τα τελευταία 12 χρόνια δούλευα σε μια επαρχιακή εφημερίδα. Ώσπου ένα πρωί "μεταβιβάστηκε" σε έναν πρώην βουλευτή ο οποίος με κράτησε ένα χρόνο για να εκπαιδεύσω την... ανηψιά του! Αλλά αποφάσισε ότι δεν είμαι ικανή. Πόσο αστείο μου φάνηκε τότε...

    Τώρα, 8 μήνες μετά, προσπαθώ στέλνοντας βιογραφικά, ενημερώνοντας γνωστούς κτλ.. Ανταπόκριση καμία...

    Αισθάνομαι 50 χρ., άχρηστη, πάλι στο μηδέν. Κάνω υπομονή γιατί πλέον δεν είμαι μόνη μου, έχω κι ένα γιο 8 ετών - μονογονεϊκή οικογένεια. Η επιστροφή στη βάση μου (Αθήνα) στους δικούς μου, ναι μεν λύση... Άλλοι, θα μου πεις, δεν έχουν καν αυτή την επιλογή.

    Πάλι στο "παιδικό" μου δωμάτιο με την αδελφή μου και αγκαλιά τον γιο μου (η μόνη μου δύναμη πια). Πόσο δύσκολο μου φαίνεται... Αυτή η αλλαγή... Κι μ' αυτά που διαβάζω και βλέπω, δουλειά δεν πρόκειται να βρω...

    Ευτυχώς που εμείς σαν λαός έχουμε σημαία μας την οικογένεια. Γιατί τελικά πάλι εκεί γυρνάμε. Και πάλι από την αρχή!

    Υ.Γ. Ίσως γράφω ασυνάρτητα αλλά δεν το συνηθίζω... Απλά σήμερα διαβάζοντάς σας μου βγήκε. Σας ευχαριστώ!
     


    Κατερίνα , 38 χρ. , Λευκάδα (Νομός Λευκάδας)
     Καλή δύναμη Κατερίνα,
     και να θυμασαι δεν είσαι αναλώσιμη ούτε μόνη 1.500.000 άνεργοι.

    Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

    Χρόνια πολλά Μαρια

    Θα “ρθει καιρός 






    Θα “ρθει καιρός
    που θ” αλλάξουν τα πράγματα.
    Να το θυμάσαι Μαρία.
    Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
    εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε
    κρατώντας τη σκυτάλη;
    Μη βλέπεις εμένα μην κλαις.
    Εσύ είσαι η ελπίδα.
    Άκου, θα “ρθει καιρός
    που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
    δε θα βγαίνουν στην τύχη
    δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
    με γερμένους απ” έξω
    και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
    δε θα “μαστε άλογα
    να μας κοιτάνε στα δόντια.
    Οι άνθρωποι, σκέψου,
    θα μιλάνε με χρώματα
    κι άλλοι με νότες
    να φυλάξεις μοναχά
    σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
    λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :
    απροσάρμοστοι, καταπίεση,
    μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
    για το μάθημα της Ιστορίας.
    Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,
    δύσκολοι καιροί και θα” ρθουνε κι άλλοι
    δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά
    τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
    κι απ” όσα διάβασα ένα κράτησα καλά
    Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
    Θα την αλλάξουμε τη ζωή
    παρ” όλα αυτά Μαρία..

    Κατερίνα Γώγου

    Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

    Η ελευθερία είναι πολύτιμη, τόσο πολύτιμη που πρέπει να δίνεται σε δόσεις Λένιν Β.

    Σαν σήμερα στις 14 Αυγούστου 1956 ,
    φεύγει απο τη ζωή ο Μπέρτολτ Μπρεχτ.





    Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε
    Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι ...
    Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή
    Και της δουλιάς τη θέση που αύριο θα χάσεις!

    Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!

    Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!
    Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:
    Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!
    Βγες έξω, σύντροφε, αντιμέτωπος με τα όπλα και
    Διεκδίκησε το μεροκάματό σου!
    Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις
    Όπλα αρκετά οι αστυνόμοι τους δεν έχουν!
    Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!
    Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!
    Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:
     Κάνε πράξη
    Την αλληλεγγύη!

    Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

    Λευκάδα, λαϊκοι ποιητές.


     
    Για να μη ξεχνάμε πως δούλευε το σύστημα,
    όχι σε μακρινές εποχές,
    και κάτι που πληρώνουμε τώρα.




    Κρίσεις και αναπηρίες

    Είναι μια μερίδα ανθρώπων
    που τα πάντα αν πιάσουν σπάνε
    και ανάπηρους τους κρίνουν
    και όλοι σύνταξη τραβάνε.

    Βλέπεις άντρες παλικάρια
    που έχουν ένα μέτρο πλάτες
    και είναι μες στης εργατιές μας
    οι καλύτεροι εργάτες

    Και όμως οι επιτροπές μας
    που υπερβαίνει η λογική
    τους ενέκριναν να παίρνουν
    σύνταξη αναπηρική.

    Και όλοι σύνταξη τραβάνε
    και κανείς τους δεν μπορεί,
    κέρδισαν αναπηρία
    με ένα ντενεκέ τυρί.

    Μπράβο στους κριτές γιατρούς μας
    μπράβο πάμπολλες φορές
    που έχουνε γερά σαγόνια
    και μασέλες φοβερές.


    Οι επιτροπές που κρίνουν
    συνεχίζουν το χαβά
    και πουλάνε αναπηρίες
    με κοτόπουλα και αυγά.

    Στην επιτροπή σαν φτάσεις
    και έτσι δεν κρατάς ταγάρι
    υγιέστατο σε κρίνουν
    είλωτα και παλικάρι.

    Αν ανάπηρος θα γίνεις
    και δεν έχεις να τσοντάρεις
    μήτε ανάπηρο σε κρίνουν
    μήτε σύνταξη θα πάρεις.

    Αν σε πάνε μες στη κάσα
    με σταυρούς και μανουάλια
    τότε ανάπηρο σε κρίνουν
    μήτε επιθυμούν ρεγάλια.

    Ποιος λοιπόν θα λάβει θαρρος
    και σκληρά θα επιμείνει
    με ανώτατους κριτές
    της επιτροπές να κρίνει?

    Σαν αγράμματος που είμαι
    θα το πω εδώ γραφτό
    είναι ανάπηροι οι ίδιοι
    εκατό της εκατό.

    Όπως πάει η επιστήμη
    για βρει λοιπόν το πάτο
    την Ελλάδα θα τη κάνουν
    σκέτη άσυλο ανιάτων.

    25.11.1986

    O Νικόλαος Βρεττός γεννήθηκε στα  Κολυβάτα το 1928,επάγγελμα αγρότης,  το τρίτο κατά σειρά παιδί πενταμελούς οικογένειας,τελείωσε τη πέμπτη τάξη του δημοτικού μετά άρχισε ο β παγκ πόλεμος
    Μετανάστης στα ανθρακωρυχεία του  Βελγίου,και στις φάμπρικες της Γερμανίας.
    Απεβίωσε το Οκτώβριο του 2008.



    .



    Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

    Να λυπάσαι το έθνος




    ... που είναι γεμάτο πιστεύω αλλά κενό από θρησκεία.


    ... που φοράει ρούχα που δεν ύφανε, τρώει ψωμί που δεν θέρισε, και πίνει κρασί που δεν ρέει από δικά του πατητήρια.


    ... που ζητωκραυγάζει τον βίαιο άνθρωπο σαν ήρωα και θεωρεί γενναιόδωρο τον μεγαλοπρεπή κατακτητή.
    ... που περιφρονεί το πάθος στα όνειρά του, κι όμως υποτάσσεται σ’ αυτό μόλις ξυπνά.

    ... που δεν υψώνει τη φωνή του παρά μόνο σε νεκρώσιμη πομπή, δεν υπερηφανεύεται παρά μόνο μέσα στα συντρίμμια του, δεν εξεγείρετε παρά μόνο όταν βρεθεί με το λαιμό του ανάμεσα στο σπαθί και στο ξύλο.


    ... που ο κυβερνήτης του είναι αλεπού, ο φιλόσοφος του ταχυδακτυλουργός και η τέχνη του τέχνη του μπαλώματος και της μίμησης.


    ... που καλωσορίζει τον καινούριο του άρχοντα με σάλπιγγες και τον αποχαιρετά με κραυγές αποδοκιμασίας, μέχρι να υποδεχτεί τον καινούριο με τη συνοδεία σάλπιγγας και πάλι.


    ... που οι σοφοί του σώπασαν με τα χρόνια και οι δυνατοί του άντρες είναι ακόμα βρέφη.
    ... που έγινε κομμάτια και το κάθε του κομμάτι αυτοανακηρύσσεται έθνος.

    Χαλίλ Γκιμπράν, «Στον κήπο του Προφήτη