Η Σατραπεία

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος

για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνση κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειας, κι αδιαφορίας.
Και τι φρικτή η μέρα που εκδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις,
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηγαίνεις στον μονάρχη  Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάν ους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Αρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις. 


(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) 

Νοέμβρης 2044

Άλλη μια χαρούμενη ημέρα,η μονη διαφορά με της προηγούμενες  είναι οτι, αυτή ειναι ποιο φωτεινή.
Και το φως όταν είναι σε έλλειψη,φέρνει νοσταλγία.
Ανατρέχω στα σοσιαλ μίντια της εποχής μου.Τώρα πλέον είναι όλα συνδρομητικά,από το 2018.
Οτι πληρώνεις βλέπεις.
Με το πλατινένιο πακέτο σου δίνουν πρόσβαση σε ότι είχες ξανακοιτάξει 40 χρόνια πριν.
Όταν ξεκίνησαν τα σόσιαλ μίντια στο νετ ήταν η εποχή της άγριας δύσης, οι προσωπικές πληροφορίες που ανέβαιναν καθημερινά ήταν άπειρες σε κάθε είδος.
Το χρυσάφι ήταν οι φώτο της κάθε εποχής,
Τώρα 40 χρόνια μετά είναι πάλι εδώ.

και συνάμα τα λόγια της Κατερίνας...

.....ξερω πως ποτέ δεν σημαδεύουν τα πόδια, 
το κεφάλι ειναι ο στόχος.....

Το νου σου ε?

Ευχαριστώ Κατερινα

Η μοναξιά δεν εχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν ανοίγει τα μπούτια της με πνιχτά γελάκια,
βοιδίσιο βλέμμα κοφτούς αναστεναγμούς
και ασορτί εσώρουχα

Η μοναξιά εχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά.
Στέκεται με υπομονή στην ουρά- μπουρναζι-αγ βαρβαρα-κοκκινιά-τούμπα-σταυρούπολη-καλαμαρια.

Εξπερματώνει ουρλιάζοντας,κατεβάζει με αλυσίδες τα τζάμια,βάζει μπουρλότο στην ιδιοκτησία,και οταν πήζει το αίμα της που ξεπουλάν την φάρα της χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζειμπέκικο κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της ενα καλά ακονισμένο τσεκούρι.




 








Η μοναξιά,η μοναξιά μας λέω,για την δική μας λέω είναι τσεκούρι στα χέρια της που πάνω απο τα κεφάλια μας



ΓΥΡΙΖΕΙ

ΓΥΡΙΖΕΙ






ΓΥΡΙΖΕΙ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%93%CF%8E%CE%B3%CE%BF%CF%85Ευχαριστώ Κατερινα

2015



Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

 

Μ' ένα τσιγάρο σέρτικο

......Μ’ έναν καημό υπόγειο στον ήλιο στη Μεσόγειο
να σ’ ανταμώσω ξεκινώ
Οι φίλοι στα γρανάζια τους ,
τα φρένα και τα γκάζια τους,
κι η Ελλάδα ν’ αρμενίζει, με μια ελπίδα κόσκινο........







.

Τα δεντρα πεθαινουν ορθια

Ο παππούς πεθανε το 1972 και το θυμόταν οπως ακριβώς είναι τωρα .

Τουλάχιστον 250 χρόνια δεν θα ανθισουν αυτη την άνοιξη.

 Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια.

Εχω δρόμο ακόμη.........

Έχω μάθει ότι οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τι είπες, θα ξεχάσουν τι έκανες, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουν πως του έκανες να νιώσουν.
Έχω μάθει ότι δεν θα έπρεπε να προχωράς μαζεύοντας και με τα δυό σου χέρια...
Χρειάζεται να μπορείς να αφήνεις κάτι πίσω σου.
Έχω μάθει πως όποτε αποφασίσω κάτι με ανοιχτή καρδιά, συνήθως έχω πάρει τη σωστή απόφαση.
Έχω μάθει ότι ακόμα κι όταν πονάω δεν χρειάζεται να κάνω και τους άλλους να πονάνε.
Έχω μάθει πως κάθε μέρα θα έπρεπε να απλώνω τα χέρια μου να αγγίζω κάποιον.
Οι άνθρωποι λατρεύουν μια ζεστή αγκαλιά ή ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη όταν είναι αληθινό.
Έχω μάθει πως ό,τι και να συμβαίνει σήμερα και όσο άσχημα και αν φαίνονται τα πράγματα...
Η ζωή συνεχίζεται και το αύριο θα είναι καλύτερο.


Έχω μάθει ότι ακόμα έχω πολλά να μάθω.

ΜΑΡΚΕΣ ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ 6 Μαρτίου 1927 – 17 Απριλίου 2014

 

Τη χρονιά που έκλεινα τα ενενήντα χρόνια μου θέλησα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια νύχτα τρελού έρωτα με μια έφηβη παρθένα. Θυμήθηκα τη Ρόζα Καμπάρκας, ιδιοκτήτρια ενός παράνομου οίκου ανοχής, η οποία συνήθως ειδοποιούσε τους καλούς πελάτες της όταν είχε κάποια άβγαλτη διαθέσιμη. Ποτέ δεν είχα υποκύψει σ' εκείνους ή σε κάποιον άλλο από τους πολλούς αισχρούς πειρασμούς της, αλλά αυτή δεν πίστευε στην αγνότητα των αρχών μου. «Ακόμα και η ηθική είναι υπόθεση χρόνου», έλεγε μ’ ένα μοχθηρό χαμόγελο, «θα το δεις»..........

Καπετάν Αλέξης....

Πώς γίνεται να είσαι αντίπαλος του μνημονίου χωρίς να είσαι αντίπαλος του καπιταλισμού?

THE BYSTANDER EFFECT

To φαινόμενο του "περαστικού" ή σύνδρομο Genovese.

Ένας άνθρωπος όταν δει κάποιο να υποφέρει θα τον βοηθήσει. Όταν όμως υπάρχουν άλλοι παρευρισκόμενοι,
τότε στο μυαλό του επιδρά η βασική αρχή της κοινωνικής επιρροής.
...
Παρακολουθεί τις αντιδράσεις των άλλων ανθρώπων
για να δει αν οι άλλοι θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να παρέμβει.
Η σκέψη είναι η εξής: «Για να μην βοηθά κάποιος άλλος
πάει να πει πως το σωστό είναι ότι δεν πρέπει να βοηθήσω
ούτε κι εγώ για κάποιο λόγο».

Η πιθανότητα ένας περαστικός να βοηθήσει κάποιον θεωρείται
ότι είναι αντιστρόφως ανάλογη του αριθμού των παρευρισκομένων. Όσο δηλαδή περισσότεροι άνθρωποι είναι παρόν τόσο λιγότερο πιθανό είναι να βοηθήσει κάποιος.

Το φαινόμενο πήρε το όνομά του από την υπόθεση της δολοφονίας της Kitty Genovese το 1964 στη Νέα Υόρκη. Η 28χρονη γυναίκα μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου έξω από το σπίτι της στη Νέα Υόρκη. Ο δρόμος ήταν πολυσύχναστος και 38 άτομα (γείτονες και περαστικοί) που είδαν τη δολοφονία δεν κάλεσαν την αστυνομία ούτε έδωσαν κάποια βοήθεια.

Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται - Χρόνης Μίσσιος

)

 

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, 

σε σκοτωμένες ώρες

 που τις θάβουμε μέσα μας,

 μέσα στις σπηλιές του είναι μας.

Oυκρανία 2014

Πολιτική Προεκλογική Ομιλία στο Ληξούρι

η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Απίστευτα θεοφάνεια στη Δοιρανη

Όλα ξεκίνησαν όταν ένας άνδρας, από τους παριστάμενους πιστούς,
εκμεταλλευόμενος τα ρηχά νερά της λίμνης,
πήγε περπατώντας από την όχθη στο σημείο που είχε πέσει ο Σταυρός, για να τον πιάσει.