Ο Φον Τρίερ είναι εκπληκτικός σκηνοθέτης.
Σκληρός ο συμβολισμός του αλλά αυτό δεν κάνουμε όλοι στις σχέσεις μας;
Προσπαθούμε να ελέγξουμε τον άλλον, πληγώνουμε χωρίς λόγο, ευνουχίζουμε τους συντρόφους μας με λόγια, πράξεις, συμπεριφορές.
Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να περπατήσει όρθιος ο πρώτος πίθηκος, άλλα τόσα για να σχηματίσει κοινωνίες.
Ως είδος, ίσως έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας.
Με γιουχαΐσματα, αποχωρήσεις από την προβολή αλλά και χειροκροτήματα στο τέλος, αντιμετωπίστηκε η χθεσινή προβολή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ της επίμαχης ταινίας «Αντίχριστος» του Δανού Λαρς φον Τρίερ. Η αντίδραση οφειλόταν σε μερικές πολύ τολμηρές ερωτικές σκηνές που αγγίζουν τα όρια του πορνό, αλλά και ορισμένες ωμές σκηνές, όπως η κλειτοριδεκτομή της πρωταγωνίστριας της ταινίας Σαρλότ Γκενσμπούργκ.
Βασικά, πρόκειται για μια ταινία γύρω από τον πόλεμο των φύλων, πόλεμο άγριο και αδίστακτο, που δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στην καταστροφή. Για τη γυναίκα, και στη συνέχεια για τον άντρα, το δάσος -αλληγορία μιας νέας σατανικής Εδέμ- μετατρέπεται σε βασίλειο του σατανά. Τα φύλλα, οι κορμοί, το ποτάμι αποκτούν όλα μια απειλητική μορφή. «Το χάος βρίσκεται παντού», βρυχάται στον έντρομο άντρα ένα άγριο ζώο. Πιο άγριος, όμως, κι από τη φύση είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Η γυναίκα θα τραυματίσει φριχτά τον άντρα (πρώτα στο πέος κι αργότερα με τρυπάνι στο πόδι για να του περάσει ένα βαρύ τροχό), κι αυτός (ο Γουίλεμ Νταφόε) θα ανταποκριθεί το ίδιο βίαια. «Η κόλαση είναι οι άλλοι», έλεγε ο Σαρτρ. Ο Τρίερ μάς λέει: «η κόλαση είναι το άλλο φύλο». Αυτή την κόλαση περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα, με εικόνες εικαστικά έξοχες -ανάμεσά τους κι ένας εκπληκτικός λυρικός πρόλογος, κομμάτι για ανθολογία, που καταλήγει στον θάνατο του παιδιού. Συνδυάζει με τρόπο αρμονικό το κλίμα των έργων του Στρίντμπεργκ με τις ταινίες τρόμου για να μας προσφέρει μια αριστουργηματική ταινία.
(από ανταπόκριση του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ στην Ελευθεροτυπία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου